Boekenrecensies…

Sinds een jaar of twee (het kan ook drie zijn) heb ik een eigen boekstagram op Instagram.
Flavie’s Boekenhoekje

Ik heb dit aangemaakt, zodat ik met dit account enkel andere lezers kan volgen. Een heel leuk iets voor een lezer als ik. Ik zit dan ook elke dag te scrollen om te kijken of ik nog boeken kan toevoegen aan mijn ‘Wil ik lezen’ lijstje op Hebban. Er staan er nochtans al genoeg in… 421 (!!) en daar komen bijna dagelijks boeken bij.

Ondertussen heb ik al gemerkt dat er heel veel zijn, van degene die ik volg, dat ze recensieboeken toegestuurd krijgen. Iets waar ik niet wil aan beginnen. Ik heb dit één keer gedaan en er werd mij gevraagd om daar en daar en daar recensies te schrijven. Om die recensies te schrijven moesten er accounts aangemaakt worden… nee, bedankt! Ik lees voor mijn plezier en iets schrijven op mijn boekstagram en mijn blog is voor mij meer dan voldoende.

Nochtans zijn recensies zo belangrijk voor een boek… ik zal ook altijd eerst een aantal recensies lezen voor ik beslis of ik een boek ga lezen of niet. Maar wat mij nu al een paar keer is opgevallen… is dat de lezers die ik volg en die een recensieboek ontvangen… meestal… heel vaak… heel positief zijn over het boek. Dat kan… tot ik het boek lees en denk: tja, zo wauw was het boek nu niet. Als ik dan mijn recensie plaats op mijn boekstagram zijn er toch altijd een aantal bij die het boek ook niet zo goed vonden. 

Smaken verschillen, dat is waar… maar het is toch niet omdat je een recensieboek ontvangt dat je altijd positief moet zijn. Vaak heb ik het gevoel dat men de schrijver wil plezieren door heel enthousiast te zijn over zijn/haar boek, terwijl ik als schrijver (mocht ik schrijver zijn-geen ambitie om ooit schrijver te worden) veel liever zou hebben dat men eerlijk is. Of dit nu positief of negatief is.

Maar dit gezegd zijnde… voel ik mij wel enorm thuis tussen al die lezers.
Elke dag opnieuw… zoveel boeken… nog zoveel te lezen.
Een hele fijne plek om te vertoeven. 

Eenzaamheid…

Afgelopen week hoorde ik enkele mensen die toch lijden aan eenzaamheid door corona. Geen familiebezoeken meer… geen sociale contacten… opzoek naar nieuwe hobby’s om toch een bezigheid te hebben.

Maar het verhaal van de dementerende Meneer deed me wel iets. Meneer zit in een woonzorgcentrum en zijn Vrouwke komt elke dag op bezoek. Door de tweede lockdown is dit niet meer mogelijk… en dat zorgt voor veel zorgen bij Meneer. Niet wetende wat er aan de hand is denkt hij dat zijn Vrouwke een ‘ander lief’ heeft. Ze wil niet meer komen, omdat ze een ander heeft. Met handen en voeten al uitgelegd dat dit niet zo is, maar toch begrijpt Meneer dit niet. Ik vind dit zo erg!

We kunnen wel klagen en zagen dat we meer buiten willen…. een gezellig samen zijn met familie/vrienden… iets gaan eten… een dagje shoppen zou ook fijn zijn… maar dat zijn toch maar kleinigheden als je het verhaal van Meneer hoort.

Het verhaal spookt al de hele week door mijn hoofd… door dit verhaal ben ik heel erg dankbaar dat ik nog steeds gezond en wel ben… dat ik mijn wandelschoenen kan aantrekken om te gaan wandelen waar ik zelf wil… dat ik met de fiets naar de winkel kan gaan… dat ik kan lezen, zoveel ik wil… en dit allemaal zonder al te veel zorgen.

Ik hoop dat Meneer zijn Vrouwke vlug mag terug zien ❤️.

Op wandel…

Zaterdag gingen we wandelen in Axel (Nederland), een wandeling van 17,76 km.
Een stralend zonnetje… mooie vergezichten… een mooie zonsondergang.
Het was een deugddoende wandeling.

Zondagse mijmeringen…

De weken vliegen voorbij… op zondag heb ik vaak het gevoel: oh, morgen maandag (werken)… maar voor je het weet is het vrijdag… jeuj… het begin van het weekend!

En toch heb ik het gevoel dat ik tijd te kort heb. Mijn vrije tijd vul ik in met de dingen die ik het liefst doe… en ik merk dat ik er alsmaar meer tijd in steek… zo is er minder tijd voor andere dingen. 

De was bijvoorbeeld… die durf ik eens een dagje langer laten staan voor ik die strijk. De ramen moeten dringend gekuist worden… echt heel dringend (volgende week… beloofd!). Deze week dan eindelijk wat gewerkt in de tuin… gesnoeid, onkruid uitgetrokken.

En langs de andere kant… steekt het op een dag of 2, 3 voor je een taakje afvinkt? Eigenlijk niet hé. Vroeger wou ik alles direct gedaan hebben… met een beetje stress als gevolg… maar dat is voor niks nodig! Nu alles op het gemakje… veel tijd om te genieten… en de rest… dat komt ook wel goed.

Vandaag is het alweer zondag…. mijn planning: lopen… lezen… tijd met Zoetie! 
Fijne zondag!

Op wandel…

Ook zondagochtend gingen we wandelen in de Lembeekse bossen.
Een klein toerke van 8,3 km met Schone Vader en Schone Moeder.

Op wandel…

Zaterdag gingen we, samen met een collega, wandelen in Geraardsbergen.
Een wandeling van 13,5 km door het Raspaillebos en Kluysbos.
Een hele mooie wandeling… eentje dat we zeker nog eens zullen doen.

Draag zorg voor dit boek…

Eén van mijn favoriete plekjes is de bib… och, al die boeken! Ik voel mij er net een klein kind in een snoepwinkel.

Als kind ging ik voor het eerst naar de bib met de lagere school… een hele belevenis. En sinds die ene keer ben ik blijven gaan… eerst naar de bib dichtbij school… daarna naar verschillende plaatselijke bibs… om dan naar de hoofdbib te gaan. Door corona gaan we nu naar onze gemeentelijke bib… blij dat we dit nog mogen/kunnen doen!

Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ik al enorm veel boeken gelezen heb uit de bib. En voor elk boek heb ik zorg gedragen… geen ezelsoren, geen vlekken, bewaard op propere plekken en vooral… geen aantekeningen gemaakt! Ik vind dat niet kunnen!

Zo zag ik in het boek ‘Opwindvogelkronieken’ van Murakami, de ene potlood markering na de andere. Op bijna elke blz. stond er wel iets… of waren er zinnen volledig onderlijnd. Ik vond het met momenten irritant en zelfs storend.

De bib stelt zoveel boeken ter beschikking voor zoveel lezers, draag er dan ook zorg voor. En ik als lezer vraag dit niet alleen… de bib verlangt dit ook van jou!

Lopen op hartslag…

Voor mezelf heb ik al bewezen dat het lopen goed lukt… heel goed zelfs (voor mijn doen). Ik kan  de afstand lopen die ik wou lopen (10km) en ook de snelheid heb ik kunnen opdrijven (9km/u). 

Zelfs na een hevig loopje merk ik dat ik enorm vlug recupereer… de eerste keren dat ik liep duurde het toch even voor het zuchten en puffen voorbij was… wat wil zeggen dat mijn conditie veel verbeterd is. 

Het volgende waar ik op wil letten is mijn hartslag… zonder hartslagmeter heb je de neiging om te intensief te trainen en dat wil ik in de toekomst vermijden. Je kan dit doen door variatie te brengen in je trainingen…. en in de Start 2 Run app kan je verschillende loopschema’s volgen, waaronder de 10 km onderhoud. 

Het is een loopschema van 12 weken, 3 trainingen per week. Training 1 is een gewone training (lopen aan een comfortabele hartslag), training 2 is een intervaltraining (lopen aan zowel een lage, gewone als hoge hartslag) en training 3 is ook weer een gewone training. 

En omdat ik mezelf wil blijven motiveren… en omdat ik het verdien… heb ik mezelf een cadeautje gedaan… een nieuwe Fitbit Versa 3. Ik heb die al kunnen testen… zowel tijdens het lopen als tijdens het wandelen… en hij is goedgekeurd.

Voila, ik ben er volledig klaar voor… vandaag staat mijn eerste training gepland. Spannend… maar ik kijk er enorm naar uit!

Op wandel…

Zaterdag gingen we wandelen in Ename, een wandeling van 15,7 km.
Eén van ons favoriete wandelingen… heel mooi, maar wel heel erg druk!