Update verzwikte enkel…

Donderdagavond werd ik toch weer een beetje ongerust…. opnieuw na een dagje werken zag de enkel blauwer en dikker.  Mijn chef verwittigd dat ik op vrijdag toch even naar de dokter ga… please geen gips! Geen gips! 

Vrijdagochtend met een klein hartje naar de dokter… het was al vier jaar geleden dat ik hem nog eens gezien had, eerlijk gezegd was ik blij dat ik hem nog eens zag, want momenteel is hij officieel in pensioen en ik wou toch even weten wie de praktijk verder zal zetten. 

Maar terug naar de enkel…. de enkel is heel bewegelijk, de plaats waar het gezwollen is is vocht… na enkele bewegingen en aanrakingen is de conclusie: niet gebroken, wel een verstuiking 2e graad… geen gips… yes! Maar wel een enkelbrace… dat is het minste! 

Wat wel nog heel spannend zal worden is of de enkel terug 100% zal zijn voor onze reis naar Frankrijk. De dokter spreekt van 3 tot 4 weken…  en in de derde week zitten we al in Frankrijk. Hij zei ook wel dat aangezien ik sportief ben, de kans groot is dat het iets vlotter geneest… laat ons hopen!

De komende twee weken zal ik veel kunnen lezen, veel tv kijken… wellicht ook veel verveling… maar het moet! Gelukkig mag ik wel werken, aangezien we vier dagen in de week thuiswerken zal de enkel zo min mogelijk belast worden. 

Wat wel mag… is fietsen… dus wie weet kan ik volgende week eens een klein rustig fietstochtje maken met Zoetie. We zien wel! Maar voor nu…

Rust, enkelbrace, zalf, pilletje tegen de zwelling… and repeat!

Belgian Coast Walk…

Zaterdag 13 mei was het eindelijk zo ver!
De Belgian Coast Walk… wij schreven ons in voor de wandeling van 42 km.
Iets waar ik enorm naar uitkeek… Zoetie iets minder door pijn in de knie.
(de Halve Marathon lopen in Gent was voor hem misschien niet zo’n goed idee)
Met veel goesting vertrokken we heel vroeg naar de kust.
De weergoden waren ons deze keer wel goed gezind… yess!
Met uitzondering van de felle wind… maar het bleef droog… oef!
We startten de wandeling onder een stralend zonnetje.. het voelde zalig!
Algauw voelden we ook de koude, felle wind… vooral tijdens de stukken op het strand.  
Het was een hele mooie wandeling… we leerden zelfs nieuwe stukjes natuur kennen.
Er waren 4 bevoorradingen die echt wel in orde waren, we hadden niks te kort.
(water, cola, alpro soja, wrap, frangipane, tuc-koekjes, appelsien, rijsstaartje, suikerwafel, Isostar, koffie…)
Aangezien we sportief gewandeld hebben, was er wel niet veel tijd om foto’s te nemen. 
Het wandelen ging, tot onze grote verbazing, super vlot! We hadden een gemiddelde van 5,9 km/u.
We hadden gerekend op 8 uren wandelen en kijk na 7 uren waren we al aan de finish! 
Naar het einde toe werd ik wel een beetje grumpy, vooral het laatste stukje strand.
Het zachte zand en de felle wind waren er toen teveel aan.
En omdat we zeker voor 16u wilden finishen hebben we de laatste kilometer gelopen.
Het was eerder joggen met ons laatste beetje energie 🙂

Wat een prestatie… ik ben fier op ons!
Het was leuk, het was mooi wandelen… het was vooral een uitdaging!
Zeker voor herhaling vatbaar… hopelijk tot volgend jaar!

Enkele sfeerfoto’s van de organisatie.

Engie dwars door Brugge…

Zondag 7 mei opgestaan met gietende regen… zucht!
Het zal toch niet waar zijn, weeral lopen in de regen?
Toen we met de trein toekwamen in Brugge was het droog… jeuj!
Het gejuich was jammer genoeg maar van korte duur.
Van zodra het startschot werd gegeven is het beginnen regenen. En dit tot aan de finish!
Het was nat, heel glad op de kasseien… maar ook wel leuk.
Opnieuw een loopevenement die we kunnen afvinken!

Mijn-april-favorieten…

Ook april viel een beetje in het water… gelukkig waren er ook dagen met zonnige perioden, maar toch bleef het met momenten koud door een felle wind. Het is niet te geloven dat ik in april op sommige dagen toch mijn dikke wintertruien kon verdragen. Ondanks het minder goede weer en het snakken naar de zon, is ook april voorbij gevlogen!

Na het proberen van Too Good To Goo bij de bakker wou ik eens het plantenpakket bij Aveve uitproberen. En voila, we hebben een mooi gevulde bloempot aan de voordeur… een tevreden klant! Als de plantjes uitgebloeid zijn wil ik dit zeker nog eens proberen.

We gingen vaak wandelen, er werden ook vele kilometers gelopen en we deden zelfs ons eerste fietstochtje dit jaar. Ondanks het minder mooie weer blijven we bezig… niet evident en vaak tussen de buien door!

∼ kleine geluksmomentjes ∼
Samen puzzelen in de bib.
Een tête-à-tête in Nouvellune… die ons een beetje teleurstelde.
We hebben er al lekker gegeten, maar deze keer was het niet echt wauw.
Met de fiets naar het werk.
Met de trein naar Antwerpen om de 10 Miles te lopen.
Tijdens het buitenlezen, gezelschap krijgen van een lieveheersbeestje.
Mijn te-lezen-lijstje eens goed opgekuist!

Voila, april is gepasseerd… laat de lente in mei maar komen!
(aangezien het al half mei is… hoop ik dat we toch nog enkele mooie zonnige dagen mogen verwachten in mei )

Engie Knokke Run…

Als er een loopevenement wordt georganiseerd dan doen we graag mee.
Zo ook… de Engie Knokke Run.
Het werd weer zo’n loopje… regen of geen regen.
Het was even bewolkt, frisjes en af en toe kwam het zonnetje piepen… gelukkig geen regen!
Doel van de zus: binnen het uur over de meet… en het is gelukt.
Naar het einde toe heb ik ze toch even moeten meesleuren… maar she did it!
Ze heeft nog nooit 10 km gelopen binnen het uur… ze was zo blij! Ik ook natuurlijk!
Hop… naar het volgende loopevenement!

Eindelijk fietsweer…

Zondag 30 april beloofden ze ons een mooie zonnige dag… ideaal weer voor een fietstochtje.
Het was zalig! Niet te warm, met momenten zelfs frisjes.
Na 50 km begon ik  wel een beetje pijn te krijgen aan de poep.
Het is dan ook al even geleden dat ik nog zo’n lange tocht gefietst heb. 
We fietsten een mooie tocht van 60 km die Zoetie uitgestippeld heeft.
Het was leuk… heel leuk!

Zolang we nog kunnen…

Als het over tv kijken gaat, kijk ik graag mee naar de populaire programma’s, maar ik kijk ook heel erg graag naar Canvas. Goede series, mooie films, maar ook interessante documentaires. En één daarvan heeft toch een diepe indruk achtergelaten… de docu ‘Zolang we nog kunnen‘. Een documentaire over het verdwijnen van buurtwinkels. Winkels die al generaties lang meegaan, maar door de komst van de grootwarenhuizen hun populariteit verliezen. Wat ik zelf heel jammer vind. 

We zien het hier bij ons ook… alle kleine winkels verdwijnen, ze kunnen niet meer concurreren met de grotere. Zo ging er begin dit jaar bij ons een bloemist dicht… veel werken om bijna niks te verdienen, daar dan nog de droogte bij, of te nat. Ze hadden nu wel een vast cliënteel en de speciale dagen (Valentijn, Moederdag, zomerbloemen, Kerst/Nieuw) zijn hoogdagen, maar toch… rendabel is het niet. Echt stoppen kunnen ze niet, dus ze gaan een zorgboerderij openen met pluktuin (zowel groenten als bloemen), ook zal je er op termijn alpacawandelingen kunnen maken. Ik hoop dat ze het allemaal rond krijgen, zodat we zeker nog eens langs kunnen gaan.

Maar even terug naar de documentaire… de winkeltjes, het interieur, de vriendelijkheid… ik vond het super om te zien. Als kind ben ik heel vaak naar zo’n winkeltje geweest met 20 frank, soms eens 50 frank om snoepjes te kopen. Ook gingen wij geregeld op zondag naar zo’n winkeltje… ik was toen een jaar of 7 denk ik en ik moest om 100 gr gemalen gruyère kaas. In de winkel zei ik: 100 frank gruyère kaas alstublieft. Het madammeke achter de toog vraagt nog: is het niet 100gr in plaats van 100 frank. En ik volle overtuiging: nee nee 100 frank. Met mijne grote zak kaas naar huis… en inderdaad, het moest 100 gr kaas zijn. 

Stiekem mis ik hier zo’n winkeltje… ik heb dat al vaak gezegd tegen Zoetie. Als wij iets kleins nodig hebben moeten we veel moeite doen om naar een warenhuis te gaan. Ook mis ik een Henriette & Raf (zo lieve mensen in de docu)… vooral het persoonlijk contact en eens een babbeltje doen… dat deed ik trouwens bij de bloemist ook. Vaak stond ik langer aan de kassa door het gebabbel dan dat ik in de winkel liep.

De buurtwinkeltjes… pure nostalgie!
Mocht je de documentaire willen zien, ze is nog tot zaterdag 06/05 beschikbaar op VrtMax.

Baloise Antwerp 10 Miles…

Zondag 23 april stonden we aan de start van de 10 Miles Antwerp.
Mijn zus met een bang hartje, omdat ze nog niet veel gelopen heeft.
Ik met een bang  hartje, wat als ik weer kniepijn krijg?!
Het werd geen loopje voor de beste tijd, maar eentje om van te genieten en eentje die we samen lopen.
Het was heel leuk… elkaar motiveren, elkaar oppeppen… een toploopje!
Eerlijk gezegd sprak het mij niet aan om aan dit evenement deel te nemen, geen idee waarom niet?
Maar toch als loopster moet je dit toch één keer gedaan hebben.
Awel, het kriebelt om volgend jaar opnieuw deel te nemen.
Het was heel goed georganiseerd, heel goed bereikbaar met het openbaar vervoer, héél véél sfeer!
Een hele fijne ervaring! 

(leuke extraatjes: een high five met de burgemeester Bart De Wever en we zagen Gert Winckelmans /’Vince’ uit Thuis)

#ikfietsnaarhetwerk…

Op 27 april fietsen we massaal naar het werk… toen ik deze folder zag dacht ik: Oké, ik doe mee!
Samen met Zoetie die altijd naar het werk fietst.
Een tochtje van 12 km, wat op zich nog meevalt… als het niet regent en niet koud is.

Sinds ik een elektrische fiets heb, heb ik mij al vaak afgevraagd waarom ik niet vaker naar het werk fiets?
12 km is niet zo ver, maar wel ver genoeg als het fel regent, of als het vriest.
Je moet ook investeren in goed materiaal… lampjes, regenkledij, handschoenen, enz…
De douches op het werk zijn niet wat ze zouden moeten zijn (meer koud dan warm water).
Het is iedere keer een hele verhuis… een laptop, extra kledij… een rugzak vol!

Ik ben al een paar keer met de fiets geweest als het goed weer is, of als de Lijn staakt.
En dat is tof, is leuk… vooral als je in het zonnetje naar huis kan fietsen.
Maar meestal is het ook een heel gedoe!
En dan is met de bus naar het werk gaan, toch iets gemakkelijker.
(ook al vloek ik af en toe eens op de Lijn!)

Maar kijk, vandaag doe ik een extraatje en ik haal ook mijn fiets van stal!
Ook ik fiets naar het werk!