Een lang Paasweekend hebben, zelfs eentje met een extra dagje, want wij waren vrijdag in verlof en toch doodop zijn. Zo heb ik mij de afgelopen week gevoeld. Ik heb zelfs op Paasmaandag tot half 8 geslapen, heel uitzonderlijk voor ons! Overdag nog een middagdutje en toch het gevoel hebben dat ik kon blijven slapen.
Een lang weekend wil zeggen veel tijd om te lezen, wandelen, lopen… zelfs dat ging mij niet goed af. Te moe om te lezen en geen goesting om te gaan lopen (ook door het weer… het was net winter!). En het wandelen staat ook op een laag pitje, Zoetie heeft zijn voet pijn gedaan na het lopen.
Deze week was het ook onze week om naar het werk te gaan (dinsdag en woensdag)… dat wil zeggen om 6u opstaan, wat ook weer moeizaam ging. Maar die dagen zijn ook weer gepasseerd.
Op donderdagochtend met niet veel goesting toch vertrokken voor een loopje in het park… het ging moeizaam, maar dan toch 8 km kunnen lopen en achteraf nog zo content!
Ondertussen is de vermoeidheid bijna zo goed als weg… zat er iets te broeden? Of had ik gewoon nood aan wat extra rust? Geen idee… maar in deze corona tijden is een mens toch extra waakzaam als men zich niet goed voelt. Ik denk dat ik gewoon wat extra rust en vitamientjes nodig had/heb… en het meest van al Vitamine D… ik mis het lentezonnetje!
