
’s Ochtends had de assistent van de dierenarts laten weten dat we onze kadee om kwart na 5 mochten komen afhalen.
De hele dag thuisgewerkt en afgeteld! He was echt raar… geen Obi die deugeniet is, geen Obi die een aaike komt vragen, geen spelende Obi die volledig in haar eigen wereldje zit, geen miauwke voor haar snoepje… oh, wat hebben we ze gemist!
We waren mooi op tijd bij de dierenarts… we moesten nog even wachten (met klamme pollekes). En dan het verlossende antwoord: alles is goed verlopen en er zijn geen tandjes getrokken…yoehoe! Haar tandvlees en tanden zijn volledig in orde, laat ons hopen dat we het zo kunnen houden.
Nog wat versuft kregen we ze mee naar huis… nog wat opletten met water en eten, zodat ze niet zou overgeven (door de verdoving). Tegen de avond had ze enkele slokjes gedronken, een paar brokjes gegeten en de dag nadien was ze al terug de oude… ons lief, speels Obitje!
