Deze morgen rond kwart na 7 opgestaan… wat water gedronken en direct de loopkleren aan.
Ik voelde het direct… bbrrrr, een koude ochtend!
Maar het was zo zalig! Dit zijn de loopjes waar ik enorm van kan genieten.
De eerste moment is het koud, maar daarna is het aangenaam lopen.
Niet te warm en zeker niet te koud! Na 15 minuten mochten mijn handschoenen al uit!
En dan de zon die opkomt… zo mooi!
Ik heb zo genoten van mijn loopje… dat ik al zin krijg in een volgend loopje 😉 .
Na een drukke agenda in oktober, gingen we naar een goed verdeelde agenda in november. Hier en daar iets leuks gepland en toen was het weer van dat… een feestje bij de buren: uitgesteld. Een mosselfestijn: uitgesteld, de leverancier kan de hoeveelheid mosselen niet leveren (??). Het wordt alsmaar gekker en zotter!
Ook naar het werk gaan wordt teruggeschroefd. Vanaf november gingen we terug ‘normaler’ naar het werk moeten komen, dat wil zeggen… 2 dagen kantoor / 3 dagen telewerk. Nu wordt telewerk terug aanbevolen en mogen we enkel naar het werk voor de taken die we niet thuis kunnen doen.
Ik ga elke week een dag naar het werk, omdat ik dat nodig heb. Vorige winter was zo’n trieste periode… elke dag thuis, weinig sociale contacten… om zot te komen. Ook met de hoge energiefacturen scheelt ons dat terug een dag in de week minder verwarmen, elektriciteitsverbruik en water… want rijkelijk vergoed worden om thuis te werken, dat zit er ook niet in. ’s Middags gaan we terug eten in onze refter… een dag geen zorgen in wat gaan we eten, een dag niet koken en vooral een dag niet afwassen 😉 .
Ik verlang toch meer en meer naar het normale… een mondmasker dragen vind ik niet erg, mijn handen ontsmetten ook niet, maar wetende dat ze dat virus nu nog niet onder controle hebben, dat baart mij toch zorgen. We leven al meer dan een jaar zo beperkt dat het met momenten efkes de spuitgaten uitloopt.
Maar kijk, wij gaan zondag gaan brunchen in Troast… iets waar ik al heel lang naar uitkijk (het is een kleine zaak, dus de grote massa is niet aanwezig). Nu we nog kunnen en mogen…
We hebben er drie hangen… drie rookmelders… eentje in de garage, eentje in de keuken en eentje boven op de gang. En op één of andere manier zijn de batterijen altijd midden in de nacht leeg. Dat spel begint dan om de zoveel seconden te tuten, tot we het beu zijn en toch moeten opstaan om de batterijen uit de rookmelder te halen zodat het getuut stopt en we verder kunnen slapen.
Als het de rookmelder in de garage is, is het vloeken, want die hangt boven de auto… daar kunnen we niet aan. Die moeten we echt eens op een ander plekje hangen.
Nu afgelopen nacht, midden in de nacht… begon er één van de rookmelders te tuten gelijk zot! Alle twee direct wakker… Zoetie naar beneden gespurt, maar tegen dat hij beneden was, was het getuut gestopt… gelukkig! Maar was dat verschieten!!! Zelfs Obi lag raar te kijken, zo van wat is dat hier allemaal?!
Gelukkig geen brand! Maar ik kan je verzekeren dat je de uren daarna niet gerust in je bed ligt. De wekker stond om kwart voor zes, omdat we vandaag een dagje op het werk zijn. Alle twee uit ons bedje met maar kleine oogjes… maar liever dit dan miserie… onze slaap zullen we vannacht wel een beetje inhalen. Ik mag er niet aandenken dat het toch iets kon geweest zijn… oef gelukkig niet!
Op de brugdag trokken we richting Cadzand.
Wandelen, lekker eten, uitwaaien aan zee en dit onder een stralend zonnetje.
Een super-fijne-gezellige dag!
Eindelijk gingen we nog eens wandelen tijdens ons verlof (10km)!
We trokken richting de Lembeekse bossen, een heel mooi wandelgebied dichtbij huis.
Het was echt genieten van de geur, de stilte en de mooie kleuren.
Oktober was druk… veel etentjes, date-wandelingen, uitstapjes, familiebezoekjes… gezellig druk, maar toch ben ik blij dat we eventjes op adem konden komen. Het is net alsof iedereen de verloren coronatijd wil inhalen. Pas op, ik merk dit aan mezelf ook.. het is leuk om terug een gevulde agenda te hebben, maar in oktober stond elk weekend wel iets gepland en op een gegeven moment was het TE. Tussendoor werd er ook nog gewerkt in de badkamer (die af is… jeuj!!! foto’s volgen nog), na de werken de grote opkuis… het was druk, druk, druk!
De twee weken verlof kwamen als geroepen! Vorige week werden onze batterijen opgeladen en deze week hebben we al veel leuke uitstapjes gedaan. Ook heb ik terug een beetje routine gevonden in mijn loopjes. Nu het kouder is ’s ochtends gaan de loopjes vanzelf, voor mij het ideale loopweer.
We zijn zelfs gaan wandelen (ook al weken geleden) en we gaan nog meer wandelen deze week. Het is fijn om terug tijd te hebben voor de dingen die we graag doen. Dat hebben we toch een beetje gemist.
In november en december staan hier en daar ook al leuke uitjes en etentjes gepland, maar we gaan het niet zo druk maken als in oktober, zeker met de komende feestdagen. Ik hoop stiekem dat we die terug iets normaler kunnen vieren. We zien wel!
We zijn sinds vrijdag in verlof en dit tot en met 15 november. Veel plannen zijn er niet… gewoon op het gemakje doen waar we zin in hebben.
Zo zijn we al veel inkopen gaan doen voor onze nieuwe badkamer (nieuwe handdoeken, nieuwe badmatten, nieuw doucherek enz…) die bijna af is. Nog wat kleinigheden en een lavabokraan, die maar niet geleverd geraakt. Daarna is het even wachten op de schilder/behanger, wat niet zo dringend is.
Het is niet te geloven hoeveel klusjes er al vertragingen hebben door corona, of is het een gemakkelijk excuus geworden? In ieder geval zijn we blij dat het bij ons alleen de badkamer is, we hebben al verhalen gehoord van mensen die bouwen of renoveren en voor hen schuiven er vele werken meer en meer op en wordt alles ook duurder en duurder.
Ook stonden we de afgelopen dagen even stil bij de geliefden die er niet meer zijn. En op dit moment meer dan anders. Vorige week is een buurvrouw (49) onverwachts overleden… een gebeurtenis die ons eventjes terug met de beide voetjes op de grond zet, ook een gebeurtenis dat zegt: geniet ten volle van elke dag!
Veel lezen, een kleine wandeling, samen naar series/films kijken, tussendoor een loopje, het thuis gezellig maken met kaarsjes, een thee met een koekje… we kunnen ons wel vinden in zo’n lui-lees-loop-weekje-vakantie. Het doet zelfs deugd om geen plannen te hebben.
Volgende week mag het iets actiever en hebben we al een paar leuke uitstapjes in gedachten. Vooral volgende week zondag wordt het spannend, dan doen we voor het eerst mee aan loopevenement, de St Niklaasrun en we gaan voor de 10km… spannend! Maar dat is voor volgende week… have a nice day!
Ik ben een Radio 2 luisteraar geworden… een zender, in mijn ogen, voor de ‘oude’ mensen. Maar ik kan er niet aandoen… ik luister heel erg graag naar ‘De Inspecteur’, vaak heel erg interessant. Ook de Madammen is een fijn programma om naar te luisteren en zelfs de muziek valt mee (niet altijd… vooral bij de oudere Nederlandstalige muziek durf ik mijn wenkbrauwen eens optrekken.. wat is dat hier?!).
Ik ben begonnen als een Donna-luisteraar, daarna jaren Q Music, de laatste jaren vaak Studio Brussel, tussendoor naar MNM en nu… tja, geef mij maar Radio 2. Is dat oud worden? Geen idee, ik luister sowieso heel erg graag naar oudere muziek, voor jaren ’80 en daar dan interessante programma’s bij, zorgt ervoor dat ik tijdens het werk vaak naar Radio 2 luister.
En dan komt het volgende probleem… Zoetie en ik, we luisteren naar verschillende radiozenders tijdens het werk. Terwijl ik meega met mijn leeftijd (volgend jaar staat er een nieuwe tram op mij te wachten), blijft Zoetie hangen in zijn jeugd, want hij is al jaren en nog steeds een Top Radio luisteraar. Oplossing: via oortjes luisteren we elk naar onze zender en dan is het vaak grappig om hem te zien lachen als hij iets grappigs hoort op de radio of omgekeerd.
Of het nu een zender is voor oudere mensen of niet, ze draaien momenteel een heel erg mooi liedje van Bart Peeters. De tekst, de melodie, zijn zacht stem… een liedje waar ik me heel erg in kan vinden en momenteel één van mijn favorieten!
Denk maar nooit ze raken ons kwijt
Door een detail, door een futiliteit
Wees maar niet bang
Ik weet al lang dat ik niet zonder jou kan
Ben je bang dat het ooit op een dag
Door weet ik veel welke tegenslag
Fout zou gaan tussen ons twee dan
Er is niemand die jou vervangen kan
Dat komt door jou
Dat komt door jou
Alleen voor jou zing ik dit lied
Want zonder jou besta ik niet
Als je denkt, soms worden we moe
En zijn we vast aan iets anders toe
Weet dan dat ik je zeggen zal
Alles begint en stopt bij jou
Ik weet wanneer je je klein voelt, wanneer groot
Ik ken je met kleren aan en bloot
Ik weet hoe je bijt in een appelsien
Ik teken je zonder je te zien
Dat komt door jou
Dat komt door jou
Alleen voor jou zing ik dit lied
Want zonder jou besta ik niet
Dat komt door jou
Dat komt door jou
Alleen aan jou geef ik mijn schouder
Alleen met jou word ik graag ouder
We zoeken een huis met een dak en met pannen
En dan beginnen we aan klein mannen
Dan zien we de foutjes van jou en mij
Weerspiegeld in iets van ons allebei
Dan lopen we fluitend de bergen op
Dan vallen de dalen iets minder op
We weten dat sprookjes niet bestaan
Maar dank zij jou trek ik mij dat niet aan
Dat komt door jou
Dat komt door jou
Alleen voor jou zing ik dit lied
Want zonder jou besta ik niet
Dat komt door jou
Dat komt door jou
Alleen aan jou geef ik mijn schouder
Alleen met jou word ik graag ouder
Dat komt door jou
Bron: https://muzikum.eu/nl/bart-peeters/dat-komt-door-jou-songtekst
Een sporthorloge is een leuk hebbedingetje. Mijn eerste was het goedkoopste modelletje van Fitbit, gewoon om te zien of zo’n horloge iets voor mij was en dat bleek zo te zijn. Daarna kocht ik een iets duurder model. Alles werd netjes geregistreerd via de app, ik was tevreden. Tot ze er eentje met gps op de markt brachten, de Fitbit Versa 3. Ik was op slag verliefd… een mooi horloge met veel mogelijkheden. Elke loopje, elke wandeling, zelfs elk loopje op de loopband werd geregistreerd via de horloge en doorgestuurd naar de app. Tot ik op een gegeven moment merkte dat er altijd een verschil zat in afstand met Zoeties horloge (een Garmin). Vaak was het verschil 400 tot 500 meter, wat toch veel is. Op 10 wandelingen heeft Zoetie 4 tot 5 km meer gewandeld dan mij. Niet dat statistieken zo belangrijk zijn, maar ik vond dat toch jammer en vooral frustrerend. Toen Zoetie ging lopen met onze buurjongen die een Polar heeft, hebben ze ook elk hun loopje geregistreerd en op het einde was de afstand bijna hetzelfde. Het grote verschil in afstand ligt echt wel aan de Fitbit.
Met constant het verschil in mijn achterhoofd ben ik beginnen uitkijken naar een ander sporthorloge. Omdat Zoetie heel tevreden is van Garmin, ben ik gaan zoeken op het internet naar een Garmin dat bij mij past. Na veel wikken en wegen, want zo’n horloge kost toch wel wat geld, ben ik gezwicht voor de Garmin Venu2s. Niet het duurste model van Garmin, ik ben maar een recreatieve sporter, maar wel eentje met veel mogelijkheden. Qua uiterlijk vond ik mijn Fitbit iets mooier, maar ondertussen ben ik al goed gewend aan de Garmin. Heel gebruiksvriendelijk, heel veel interessante gegevens in de app, een heel erg duidelijk scherm als ik aan het sporten ben, maar vooral… de gps werkt veel beter en de afgelegde afstand komt bijna overeen, een verschil van 10 meter. Het zijn en blijven sporthorloges en geen gps’en dus ik ben tevreden! Vanaf nu ben ik een gelukkige Garmin gebruikster, geen frustraties meer 😉 .
Flavie's wereldje... 