Afscheid nemen…

Uitgelezen… #thriller

Als de dood – Peter James
Via een online datingsite ontmoet Red Westwood haar nieuwe liefde. Maar gaandeweg hun relatie blijkt de man duistere en onaangename kanten te hebben. De liefde verwordt tot terreur en Red weet zich met behulp van de politie aan hem te ontworstelen maar dan begint de nachtmerrie pas echt… Roy Grace staat voor de taak deze zaak tot een goed einde te brengen.

Een van de beter boeken in de reeks… spannend, verrassende wendingen en een onverwacht plot. Een echte ‘Roy Grace’-thriller… ik heb het heel erg graag gelezen! Het is al uitkijken naar deel 11.

Een fatale leugen – Leah Konen
Lucy verhuist van Brooklyn naar een afgelegen gebied bij Woodstock, om het verleden achter zich te laten. Haar nieuwe buren Vera en John ontfermen zich over haar. Maar ook zij blijken een verleden te willen ontvluchten en naar eigen zeggen is de enige manier waarop ze met een schone lei kunnen beginnen, het in scène zetten van Johns dood. En ze vragen Lucy hierbij te helpen. Maar wat begint als een leugentje tegen de politie, wordt een nachtmerrie wanneer John daadwerkelijk dood wordt aangetroffen. Lucy moet achterhalen wie ze écht kan vertrouwen, voordat zij als dader wordt aangewezen.

Het boek begint heel langzaam, een heel trage opbouw. Pas na 100 blz. wordt het langzaam spannender en mysterieuzer. De vraag wie het gedaan heeft wordt pas op het allerlaatste opgelost, iets wat ik niet had zien aankomen. Een prima boek… niet super goed, maar ook niet super slecht. 

Valse getuige – Karin Slaughter
Leigh en haar zus Callie zijn geen slechte mensen, maar op een avond meer dan twintig jaar geleden hebben ze iets vreselijks gedaan. Het resulteerde in een leven dat getekend werd door schuldgevoelens, verraad en geheimen. Jaren later heeft Leigh, inmiddels werkzaam bij een succesvol advocatenkantoor, de herinneringen aan die avond verdrongen. Tot ze tegen haar wil gedwongen wordt om een nieuwe cliënt aan te nemen en de grond onder haar voeten wegvalt. Want de man weet wat er destijds is gebeurd. Hij weet wat Leigh en Callie hebben gedaan. En tenzij ze hem stoppen, zal hij hun levens verwoesten.

Een typische Amerikaanse thriller… opbouwende spanning, goed uitgewerkte personages met veel spanning en verrassende wendingen. De vele herhalingen waren er net iets te veel aan, maar toch ben ik blij dat ik nog eens een boek van haar gelezen heb, ik heb het graag gelezen. Een aanrader!

Morningrun…

Deze morgen rond kwart na 7 opgestaan… wat water gedronken en direct de loopkleren aan.
Ik voelde het direct… bbrrrr, een koude ochtend!
Maar het was zo zalig! Dit zijn de loopjes waar ik enorm van kan genieten. 
De eerste moment is het koud, maar daarna is het aangenaam lopen.
Niet te warm en zeker niet te koud! Na 15 minuten mochten mijn handschoenen al uit!
En dan de zon die opkomt… zo mooi!
Ik heb zo genoten van mijn loopje… dat ik al zin krijg in een volgend loopje 😉 .

’t Is weer van dat!

Na een drukke agenda in oktober, gingen we naar een goed verdeelde agenda in november. Hier en daar iets leuks gepland en toen was het weer van dat… een feestje bij de buren: uitgesteld. Een mosselfestijn: uitgesteld, de leverancier kan de hoeveelheid mosselen niet leveren (??). Het wordt alsmaar gekker en zotter!

Ook naar het werk gaan wordt teruggeschroefd. Vanaf november gingen we terug ‘normaler’ naar het werk moeten komen, dat wil zeggen… 2 dagen kantoor / 3 dagen telewerk. Nu wordt telewerk terug aanbevolen en mogen we enkel naar het werk voor de taken die we niet thuis kunnen doen.

Ik ga elke week een dag naar het werk, omdat ik dat nodig heb. Vorige winter was zo’n trieste periode… elke dag thuis, weinig sociale contacten… om zot te komen. Ook met de hoge energiefacturen scheelt ons dat terug een dag in de week minder verwarmen, elektriciteitsverbruik en water… want rijkelijk vergoed worden om thuis te werken, dat zit er ook niet in. ’s Middags gaan we terug eten in onze refter… een dag geen zorgen in wat gaan we eten, een dag niet koken en vooral een dag niet afwassen 😉 .

Ik verlang toch meer en meer naar het normale… een mondmasker dragen vind ik niet erg, mijn handen ontsmetten ook niet, maar wetende dat ze dat virus nu nog niet onder controle hebben, dat baart mij toch zorgen. We leven al meer dan een jaar zo beperkt dat het met momenten efkes de spuitgaten uitloopt. 

Maar kijk, wij gaan zondag gaan brunchen in Troast… iets waar ik al heel lang naar uitkijk (het is een kleine zaak, dus de grote massa is niet aanwezig). Nu we nog kunnen en mogen… 

Uitgelezen… #thriller

Perfecte prooi – Helen Fields
Tijdens een rockfestival valt een medewerker van een liefdadigheidsinstelling midden in het publiek dood neer. Zijn buik is met één haal opengesneden. Niemand heeft de moordenaar gezien. Een week later wordt in een vuilcontainer het lichaam van een basisschoollerares aangetroffen. Ze is gewurgd met haar eigen sjaal. Inspecteurs Ava Turner en Luc Callanach hebben geen aanknopingspunten en kunnen geen motieven vaststellen. Ze tasten in het duister, totdat blijkt dat de slachtoffers op diverse gebouwen in de stad met graffiti worden beschreven. Dan ontdekken ze dat de boodschappen geschreven zijn voordat de mensen vermoord werden en begrijpen ze dat de moordenaar zijn volgende slachtoffer zo aankondigt. Hoe onschuldiger de prooi, hoe beter…

Een boek die mij toch wel een beetje teleurgesteld heeft. Het eerste deel vond ik super… dit boek vond ik met momenten verwarrend, te langzaam en er was te weinig spanning. Momenteel ligt deel drie klaar om gelezen te worden, ik hoop dat die even goed is als het eerste deel. 

Doodsklok – Peter James
Bij een roofoverval in Brighton komt de bejaarde bewoonster om het leven. Hoewel de buit miljoenen waard is, gaat het de familie alleen om een antiek horloge, dat voor hen van onschatbare waarde is. Alles zullen ze ervoor doen om het terug te krijgen, álles. De zoektocht brengt inspecteur Roy Grace in de wereld van het antiek en uiteindelijk leidt het spoor terug in de geschiedenis, naar het New York van 1922. Roy Grace vindt een connectie met de maffia en moet op zoek naar een moordenaar die gedreven door woede en hebzucht tot het uiterste gaat.

Een spannend boek met naar mijn gevoel te veel namen, ik vond het het met momenten heel verwarrend om te weten wie wie was. Naar het einde toe loopt de spanning op, om dan te eindigen met een verrassend einde. Ook de rode leidraad wordt alsmaar spannender en spannender… ik ben heel erg benieuwd naar het volgende deel.

Perfecte dood – Helen Fields
Een seriemoordenaar heeft Edinburgh stevig in zijn greep, zonder dat Luc Callanach en Ava Turner er weet van hebben. Hij slaat berekenend en gewetenloos toe. Zijn slachtoffers legt hij om door middel van gif, zodat deze langzaam en op pijnlijke wijze sterven, zonder enig besef van het gif dat door hun bloedbaan stroomt.
Hoe sla je een moordenaar in de boeien als hij zich op de achtergrond verborgen houdt? Deze moordenaar houdt ervan zijn slachtoffers van een afstand te observeren. Callanach en Turner staan deze keer echt voor een onmogelijke taak.

Het derde deel in de reeks… opnieuw een spannend en goed uitgewerkt verhaal, met veel verrassende wendingen. In dit deel leer je de terugkerende hoofdpersonages iets beter kennen en je krijgt het gevoel als lezer dat je ze nog beter wil leren kennen. Ik lees heel erg graag het volgende deel.

Wat was dat verschieten!

We hebben er drie hangen… drie rookmelders… eentje in de garage, eentje in de keuken en eentje boven op de gang. En op één of andere manier zijn de batterijen altijd midden in de nacht leeg. Dat spel begint dan om de zoveel seconden te tuten, tot we het beu zijn en toch moeten opstaan om de batterijen uit de rookmelder te halen zodat het getuut stopt en we verder kunnen slapen. 

Als het de rookmelder in de garage is, is het vloeken, want die hangt boven de auto… daar kunnen we niet aan. Die moeten we echt eens op een ander plekje hangen. 

Nu afgelopen nacht, midden in de nacht… begon er één van de rookmelders te tuten gelijk zot! Alle twee direct wakker… Zoetie naar beneden gespurt, maar tegen dat hij beneden was, was het getuut gestopt… gelukkig! Maar was dat verschieten!!! Zelfs Obi lag raar te kijken, zo van wat is dat hier allemaal?!

Gelukkig geen brand! Maar ik kan je verzekeren dat je de uren daarna niet gerust in je bed ligt. De wekker stond om kwart voor zes, omdat we vandaag een dagje op het werk zijn. Alle twee uit ons bedje met maar kleine oogjes… maar liever dit dan miserie… onze slaap zullen we vannacht wel een beetje inhalen. Ik mag er niet aandenken dat het toch iets kon geweest zijn… oef gelukkig niet!

Het leven zoals het is…

De werkweek is ook weer gepasseerd sie. Een doordeweekse week… niet echt spectaculair. Zoveel valt er nu ook niet te beleven… het wordt kouder, het is ’s avonds vroeger donker en de coronacijfers zijn slecht. Onze beloofde vrijheid na vaccinatie is ver te zoeken en ik vraag mij af wanneer het eindelijk eens gaat beteren.

Ondanks alles… gingen we deze week naar de bib… één van mijn favoriete uitstapjes. Zonder een verlanglijstje heb ik toch weer een mooie stapel boeken mee naar huis. Twee boeken had ik gereserveerd, de rest zijn leuke extraatjes 😉 . 

Ook liep ik deze week mijn snelste 5 km ooit! Yoehoe! Vorig jaar was het mij bijna gelukt, toen liep ik 5 km op 30min 04. Ik ging het ooit nog eens proberen en kijk woensdag ging het zo goed en voor ik het wist liep ik sneller dan 10km/u. Toch stiekem een beetje trots op mezelf. Aja… de City Run in St Niklaas was een succes! Er volgt zeker nog een blogje over dit avontuur.

Sinds ik op mijn eten let probeer ik ook nieuwe gerechten uit. Een echte chef zal ik nooit worden… ik heb het geduld er niet voor, maar een gemakkelijk receptje wil ik wel proberen. Zo is er een gerecht dat we geregeld eten, zalm met zoete aardappel uit de oven… jammie! En deze week heb ik een gerecht geprobeerd van de Weight Watchers: spaghetti met scampi’s en rucola… superlekker!! 

Vandaag staat er een loopje ingepland, omdat we nog niet weten of we gaan wandelen of niet. Momenteel worden er nog niet veel wandelingen georganiseerd, hier en daar wel, maar dan moeten we vaak ver rijden en daar hebben we geen zin in. We zien wel… gaan we niet wandelen, dan heb ik gelukkig genoeg leesvoer in huis 😉 .

Fijn weekend!

Uitgelezen… #roman

Aurora – Luis Landero
Aurora is getrouwd met Gabriel en vanaf het moment dat ze zijn familie leerde kennen, is ze niet alleen het luisterend oor voor hem, maar ook voor haar schoonmoeder en twee schoonzussen. Ze heeft er bijna een dagtaak aan om ieders leed en verhalen aan te horen – over elkaars tekortkomingen en het gebrek aan begrip bij de ander. Tegelijkertijd willen ze maar één ding, en dat is zichzelf kunnen zijn. Maar zoals dat in families gaat, kunnen ze zich niet van elkaar losmaken.
Op een goede dag besluit Gabriel, het zondagskind in de familie, om een familiediner te organiseren ter gelegenheid van zijn moeders tachtigste verjaardag. Eigenlijk vindt niemand dat een goed idee, zelfs zijn moeder niet. Aurora probeert Gabriel van zijn plan af te brengen, bang dat zijn goedbedoelde poging om de familie weer bij elkaar te brengen, slecht zal aflopen.

Een mooi en ontroerend verhaal over familie, vergeving en verwerking.  De aparte schrijfstijl was even wennen, maar eens in het verhaal lees je hoe iedereen op zijn manier hun familiegeschiedenis beleefd heeft. Een emotioneel verhaal met een schokkende ontknoping. Een aanrader!

Met andere ogen – Kate Breslin
Tijdens de Eerste Wereldoorlog weigert Jack Benningham, de erfgenaam van Stonebrooke, dienst. Maar dat betekent niet dat hij zich niet voor zijn land inzet. Met zijn wilde reputatie en sociale status als dekmantel, spoort hij in het geheim Duitse spionnen op Engels grondgebied op. Ook de rijke suffragette Grace Mabry is bereid om alles te doen voor haar land. Op een gemaskerd bal deelt ze witte veren uit aan de lafaards die dienst weigeren. En ook aan Jack.

Een romantisch verhaal met onverwachte wendingen, enkele verrassingen en een happy end. Een fijn boek om te lezen.

Het boek van verloren namen – Kristin Harmel
Eva Traube Abrams, een bibliothecaresse in Florida die eigenlijk al aan haar pensioen toe is, ruimt op een ochtend boeken op als haar oog valt op een foto in een openliggend tijdschrift. Ze verstijft; het is een afbeelding van een achttiende-eeuws religieus boekwerk dat ze herkent als ‘het boek van verloren namen’. Het bijbehorende artikel gaat over plundering van Europese bibliotheken door de nazi’s gedurende de Tweede Wereldoorlog – iets wat Eva zich levendig herinnert – en de inspanningen van hedendaagse onderzoekers om belangrijke boeken aan hun rechtmatige eigenaren terug te geven.
Het boek, dat zich nu in Berlijn bevindt, lijkt een soort code te bevatten, maar onderzoekers weten niet wat die betekent. Alleen Eva kent het antwoord op die vraag: in de oorlog hielp ze Joodse kinderen aan de nazi’s te ontkomen. Daarvoor hadden de kinderen een nieuwe naam nodig. Om hun ware identiteit niet voor altijd verloren te laten gaan, werd die gecodeerd en verborgen in ‘het boek van verloren namen’. Na de oorlog heeft Eva haar oorlogsherinneringen diep weggestopt. Heeft ze nu de kracht om terug te keren naar die traumatische tijd en de waarheid te onthullen?

Een boek over vriendschap, moed en offers brengen in tijden van oorlog. Het boek is met heel veel gevoel geschreven en blijft boeien tot het einde. Een mooi oorlogsverhaal over een geschiedenis die niet vergeten mag worden met een emotioneel einde… een aanrader!

Op wandel…

Op de brugdag trokken we richting Cadzand.
Wandelen, lekker eten, uitwaaien aan zee en dit onder een stralend zonnetje. 
Een super-fijne-gezellige dag!