Frustrerend!

Een sporthorloge is een leuk hebbedingetje. Mijn eerste was het goedkoopste modelletje van Fitbit, gewoon om te zien of zo’n horloge iets voor mij was en dat bleek zo te zijn. Daarna kocht ik een iets duurder model. Alles werd netjes geregistreerd via de app, ik was tevreden. Tot ze er eentje met gps op de markt brachten, de Fitbit Versa 3. Ik was op slag verliefd… een mooi horloge met veel mogelijkheden. Elke loopje, elke wandeling, zelfs elk loopje op de loopband werd geregistreerd via de horloge en doorgestuurd naar de app. Tot ik op een gegeven moment merkte dat er altijd een verschil zat in afstand met Zoeties horloge (een Garmin). Vaak was het verschil 400 tot 500 meter, wat toch veel is. Op 10 wandelingen heeft Zoetie 4 tot 5 km meer gewandeld dan mij. Niet dat statistieken zo belangrijk zijn, maar ik vond dat toch jammer en vooral frustrerend. Toen Zoetie ging lopen met onze buurjongen die een Polar heeft, hebben ze ook elk hun loopje geregistreerd en op het einde was de afstand bijna hetzelfde. Het grote verschil in afstand ligt echt wel aan de Fitbit. 

Met constant het verschil in mijn achterhoofd ben ik beginnen uitkijken naar een ander sporthorloge. Omdat Zoetie heel tevreden is van Garmin, ben ik gaan zoeken op het internet naar een Garmin dat bij mij past. Na veel wikken en wegen, want zo’n horloge kost toch wel wat geld, ben ik gezwicht voor de Garmin Venu2s. Niet het duurste model van Garmin, ik ben maar een recreatieve sporter, maar wel eentje met veel mogelijkheden. Qua uiterlijk vond ik mijn Fitbit iets mooier, maar ondertussen ben ik al goed gewend aan de Garmin. Heel gebruiksvriendelijk, heel veel interessante gegevens in de app, een heel erg duidelijk scherm als ik aan het sporten ben, maar vooral… de gps werkt veel beter en de afgelegde afstand komt bijna overeen, een verschil van 10 meter. Het zijn en blijven sporthorloges en geen gps’en dus ik ben tevreden! Vanaf nu ben ik een gelukkige Garmin gebruikster, geen frustraties meer 😉 .

Applausje voor mezelf!

Na de Start to run conditietest wou ik absoluut mijn VO2max verbeteren (de VO_2MAX is de belangrijkste graadmeter over hoe het met jouw conditie gesteld is). Op het moment van de meting was mijn VO2max 33,6 ml/kg/min… een matig resultaat, vanaf 35 is het resultaat goed.  

Ik kreeg toen de raad om een 3-tal kg te vermageren… wat wil zeggen, 3 kg minder meesleuren tijdens het lopen, waardoor je iets sneller loopt en er is minder belasting voor het lichaam… en dat samen zorgt voor betere resultaten.

Op 23 augustus besloot ik op mijn eten te letten… geen drastisch ‘dieet’, maar kleinere porties (die ook genoeg zijn) en niet meer snoepen. Ondertussen ben ik 9 weken bezig en het minder snoepen loont! Het is niet dat ik mezelf niks meer gun… we zijn zelfs meer gaan uiteten dan op andere momenten en toch bleef ik afvallen. Ik heb mezelf een discipline opgelegd dat er in de week niks gesnoept mag worden en in het weekend mag het iets meer zijn. En ik voel mij daar heel goed bij. Geen last meer van buikpijn door te veel eten, mijn darmen zijn veel rustiger en ik vind dat mijn huid er ook beter uitziet. Allemaal voordelen, maar vooral… mijn VO2max is niet meer matig, maar goed.. doel bereikt!

Nu het lopen terug oppakken, niet evident met onze badkamerrenovatie, maar sinds deze week kunnen we terug douchen (jeuj!!) en dat zorgt ervoor dat er veel goesting is om te lopen (je wassen aan een bassin na het lopen… niet ideaal!).

Maar waar het om gaat… na 9 weken ben ik 5 kg kwijt en is mijn VO2max een pak beter!
Een applausje voor mezelf 🙂

Uitgelezen… #thriller

Doodskus – Peter James
Na een zinderend Nieuwjaarsbal in het Metropole Hotel in Brighton wordt een vrouw bruut verkracht als ze terugkomt op haar kamer. Een week later wordt nog een vrouw aangevallen. Van beide slachtoffers zijn de schoenen gestolen. Inspecteur Roy Grace realiseert zich algauw dat deze zaken opvallend veel gelijkenissen vertonen met een serie onopgeloste zaken uit 1997. De toenmalige dader kreeg de bijnaam de Schoenenman en werd ervan verdacht vijf vrouwen te hebben verkracht alvorens hij een zesde vrouw vermoordde. Is de dader van deze nieuwe misdaden een imitator, of is de Schoenenman terug?

Een spannend boek met goed uitgewerkte personages. Ook zit het verhaal heel erg goed in elkaar, waardoor het boeiend blijft tot op het einde. Voor mij het beste deel in de reeks, ik ben heel erg benieuwd naar meer.

Al jouw leugens – Rebecca Fleet
Na de tragische dood van zijn vrouw blijft Alex alleen achter met zijn tienerdochter Jane. Ze redden het prima, maar pas als hij Natalie ontmoet, breekt de zon weer door in zijn leven. Tot hun prille geluk abrupt wordt verstoord door een vreselijke brand. Dochter Jade houdt vol dat ze een man in huis heeft gezien op de avond van de brand; Natalie ontkent dat ze bezoek heeft gehad. Een van hen moet liegen, en Alex staat voor een onmogelijke keuze: gelooft hij zijn vrouw of zijn dochter? En welke consequenties heeft dat?

Een verhaal met verschillende verrassende wendingen en een spannende, onverwachte ontknoping. Ook een boek dat heel erg vlot leest… een fijn tussendoortje.

Mijn waarheid – Sandra J. Paul
Twee vrienden.
Een bruid die sterft.
Twee versies.
Eén onbetrouwbare verteller.
Wie geloof jij, Nathan of Elias? De lezer beslist zelf welke versie hij het eerst leest en gelooft, maar de echte waarheid zit verborgen in het midden.

Een heel erg origineel en verrassend boek. De manier van schrijven, de manier van lezen… heel goed gevonden. Een spannend en sterk verhaal, ik heb het graag gelezen. 

Het leven zoals het is…

Veel valt er eigenlijk niet te vertellen… we werken nog steeds thuis, de werken in de badkamer zijn nog steeds bezig en voor de rest zijn gaat ons leventje gewoon zijn gangetje. Niks speciaals! 

De werken in onze badkamer gaan langzaam vooruit. Er is meer werk dan verwacht, omdat de muren niet recht zijn en dan moet er meer gemeten en geslepen worden. De vloer is volledig gelegd, drie van de vier muren zijn volledig betegeld, de douche staat er deels… beetje bij beetje komt dat wel goed. Er is nog veel voegwerk en dan het installeren van wc, bad en badkamermeubel… dat zal ook nog iets zijn, het is een groot meubel.

Deze week hebben we ook al het vuil weggedaan naar het containerpark, het was nodig! Amai, renoveren brengt ook veel vuil met zich mee. 
Boven zijn we onze kamers aan het herinrichten… aangezien we het meest van onze tijd thuis zullen werken in de toekomst gaan we boven een bureauruimte maken. Nu werken wij nog steeds in onze living… elke dag de laptop opzetten, wegzetten… het is een heel gedoe. Ook de stoelen waarop wij zitten zijn niet gemaakt om een hele dag op te zitten… gevolg: enorm veel nek/hoofdpijn.

Het wordt wat schuiven en verzetten… ook hebben we twee ergonomische bureaustoelen gekocht, zodat we geen kwaaltjes meer hebben. Het zal wel even wennen zijn om boven te zitten, nu zien we onze buurtjes af en toe passeren en zwaaien we eens, dat zal dan niet meer gaan. Maar we zien het volledig zitten, eindelijk een plekje om werk en privé gescheiden te houden.

Een nieuwe badkamer en een nieuwe werkplek… klinkt leuk!
Wel nog even geduld hebben 😉 .

Fijn weekend!

Uitgelezen… #roman

Weerzien in Virgin River – Robyn Carr
Politieagent Mike Valenzuela kiest ervoor om in Virgin River te revalideren van de zware verwondingen die hij heeft opgelopen tijdens zijn werk in LA. Een beetje vissen, eten in het café van zijn vriend Jack en genieten van de mooie omgeving – zo hoopt hij weer de oude te worden. Eén ding wil hij echter voorgoed veranderen: na vele avontuurtjes is hij klaar voor een serieuze relatie.
Brie Sheridan weet wat er in de wereld te koop is. Ze is gescheiden, en ook in haar werk als hulpofficier van justitie komt ze regelmatig met de harde werkelijkheid in aanraking. Ze besluit dan ook de kat uit de boom te kijken als blijkt dat Mike, die ze kent als een versierder, graag een relatie met haar wil. Dan overkomt Brie iets vreselijks, en is het juist Mike die haar als enige kan helpen.Langzaam maar zeker komen ze steeds nader tot elkaar en ontdekken beiden wat het betekent om echt van iemand te houden.

Net zoals de vorige delen in de reeks… heel voorspelbaar, drama en romantiek, maar ook een vleugje humor. Sympathieke personages, een vlotte schrijfstijl en een gemoedelijke sfeer… ik lees het graag. 

Het feest – Elizabeth Day
Martin Gilmour en Ben Fitzmaurice zijn al vijfentwintig jaar beste vrienden, vanaf het moment dat ze elkaar ontmoetten op Burtonbury School. Ze vormen een apart stel: een arbeiderszoon en de golden boy uit een aristocratische familie. Martin weet dat er door anderen vraagtekens worden gezet bij hun vriendschap, maar hij doet alles voor Ben. Hij bewaart zelfs Bens grootste geheim.
Op Bens veertigste verjaardag, omringd door het Britse establishment dat zich laaft aan champagne en drugs, bekruipt Martin voor de zoveelste keer het gevoel dat hij er niet bij hoort. Ook zijn vrouw Lucy, die al vanaf het begin argwaan koestert, voelt dat er onheil in de lucht hangt. Maar Ben zou nooit iets doen om de vriendschap op het spel te zetten. Toch?

Met twijfels ben ik begonnen aan dit boek en ik vind de lovende recensies toch wat overdreven. Het boek gaat heel erg traag, is voorspelbaar en te oppervlakkig. Voor mij geen aanrader.

De moord op Commendatore – deel 2 Metamoforen verschuiven –  Haruki Murakami
Een portretschilder had gehoopt tot rust te komen en zijn inspiratie terug te vinden in het huis van de beroemde schilder Tomohiko Amada. Maar in plaats daarvan is hij een wereld vol raadselen in gezogen. Het geluid van een bel houdt hem ’s nachts wakker, er gaat een mysterieuze kracht uit van een holte in het bos, voorwerpen in het huis worden door een onzichtbare hand verplaatst. Het schilderij ‘De moord op Commendatore’ lijkt de sleutel te bevatten. Maar eerst moet de portretschilder meer over de schepper Amada te weten komen. Wat speelde zich precies af in diens studentenjaren in Wenen, eind jaren dertig? Ondertussen boekt de verteller eindelijk weer eens vooruitgang aan een portret, ditmaal van een dertienjarig meisje. Totdat zij spoorloos verdwijnt, en hij de opdracht krijgt om haar te redden.

Het verhaal gaat verder in dit deel… de verschillende verhaallijnen, vaak absurd, naar het bizarre toe, maar door de vlotte schrijfstijl leest het boek gemakkelijk. Niet mijn favoriete Murakami, maar toch eentje dat ik graag gelezen heb.

Herfstdipje…

Ik voel mij moe… heel moe! Geen idee vanwaar het komt… ofwel zit er iets te broeden, ofwel is hem met het vallen van de bladeren… maar in ieder geval, verder dan mijne zetel ben ik deze week nog niet gekomen.

Nochtans was er vorige week nog niks aan de hand… 3 keer gaan lopen, wandelen, met de fiets overal naartoe. Het is echt op mij gesmeten uit het niks. 

Iedere keer ik wakker wordt, is dat met zo een kop van: oh, ik wil blijven liggen. Het is niet dat ik te laat ga slapen, want de laatste drie dagen lag ik om kwart na 9 al te ronken, zelfs lezen voor het slapen gaan was een hele opgave. 

Ik vind het ook heel erg wennen aan de koude en de wind…. brrrr! Ook ‘snachts… vorige nacht heb ik met mijne peignoir geslapen. Het gaat niet lang meer duren of ik leg ons flanellen dekens terug op ons bedje… lekker zacht en warm (niks voor Zoetie, veel te warm, tenzij het echt vriest buiten).

Ik blijf vandaag gezellig binnen, onder een warm dekentje met een theetje en misschien wel een taartje. Niet dat we iets kunnen doen, er wordt terug wat gewerkt in onze badkamer. Ik begin onze lange wandelingen op zaterdag toch wel een beetje te missen… nog even geduld, de werken maken veel vooruitgang wat ook wel leuk is. Zondag zijn er verplichtingen, maar ik hoop dat  volgende week een betere week is qua vermoeidheid en eentje met wat meer beweging.

Fijn weekend!

 

Uitgelezen… #roman

Een reiziger – John Boyne
Sommige verhalen zijn universeel, sommige zijn uniek. Ze spelen zich af in onze geschiedenis, en tijd stroomt er als een rivier doorheen. Dit verhaal begint met een familie: een vader, moeder en twee zoons. Eén zoon met de bloeddorst van zijn vader in zijn bloed, de ander met de creativiteit van zijn moeder. De een vertrekt, de ander blijft. Hun verhalen zullen in de loop van tweeduizend jaar met elkaar vervloeien – ze zullen elkaar steeds opnieuw ontmoeten op verschillende tijdstippen en plaatsen. Ze reizen van Palestina aan het begin van het eerste millennium naar de verste uithoeken van de ruimte in het derde. De wereld om hen heen verandert, maar hun bestemming blijft hetzelfde. Hun lot staat vast.

Een heel speciaal verhaal! Het was in het begin even wennen, maar eens ik in het verhaal zat, bleef het verhaal mij boeien. De manier van schrijven, goed uitgewerkte personages, een goede opbouw… het is een uniek, origineel en fascinerend verhaal. 

The best of me – Nicolas Sparks
In het voorjaar van 1984 vielen scholieren Amanda Collier en Dawson Cole als een blok voor elkaar. Hoewel ze volstrekte tegenpolen waren, leek hun liefde sterker dan de harde realiteit van hun levens in het kleine stadje Oriental, North Carolina. Maar in de zomer van hun laatste schooljaar werd het jonge stel uit elkaar gedreven door een ingrijpende gebeurtenis die hun levens in tegengestelde richtingen stuurde.
Vijfentwintig jaar later komen Amanda en Dawson terug naar Oriental voor de begrafenis van Tuck Hostetler, hun oude mentor. Tijdens dat ene weekend in hun geboorteplaats rakelen de ex-geliefden pijnlijke herinneringen op en realiseren ze zich dat de dromen uit hun schooltijd nooit zijn uitgekomen. Samen proberen ze uit te zoeken of hun verloren liefde sterk genoeg is om het verleden terug te draaien.

Een mooi liefdesverhaal met een heel ontroerend, deels voorspelbaar, maar toch verrassend einde. Een ideaal vakantieboek.

De moord op commendatore – deel 1 Een Idea verschijnt – Haruki Murakami
In ‘De moord op Commendatore’ van Haruki Murakami neemt een zesendertigjarige portretschilder zijn intrek in een oud atelier in de bergen ten zuidwesten van Tokio. Hij is onlangs gescheiden, na zes jaar huwelijk. Behalve door hartzeer wordt hij geplaagd door een ‘painter’s block’. Hij hoopt in het afgelegen atelier tot rust te komen en zijn inspiratie terug te vinden, maar het loopt anders. Een mysterieus schilderij lijkt tot leven te komen. Vanuit een heuvel in het bos achter het huis klinkt ’s nachts het geluid van een bel. Een flamboyante buurman biedt hulp, maar hij heeft zijn eigen agenda. Het leidt tot een zoektocht waarin de hoofdpersoon met zijn diepste angsten wordt geconfronteerd.

Het is fijn om nog eens een Murakami te lezen… een vlotte schrijfstijl, de verschillende verhaallijnen, hier en daar wat bizar/absurd, soms wat traag maar wel boeiend… ik lees hem graag. Ik ben al benieuwd naar deel 2.

Uitgelezen… #thriller

Drie jaar – Anders Roslund 
Twee meisjes verdwenen op dezelfde dag toen ze slechts vier jaar oud waren. Ze rusten voor altijd op hetzelfde kerkhof. Alleen liggen ze geen van beiden daadwerkelijk in hun graf.
Rechercheur Ewert Grens en undercoveragent Piet Hoffmann gaan op onderzoek uit. De zoektocht naar een verband tussen de twee meisjes leidt hen naar een gruwelijke, perverse wereld. Kunnen ze de meisjes levend terugvinden? De tijd dringt.

Een boek over een heel actueel thema, jammer genoeg! De onderwerpen kindermishandeling en misbruik komen echt binnen en laten je niet meer los. Een goed opgebouwd spannend verhaal met een onverwacht einde. Dit is blijkbaar een deel in een reeks, ik heb de vorige boeken niet gelezen en ga dit ook niet doen. Er zijn nog andere reeksen die ik liever wil lezen.

De donor – Clare Mackintosh
Megs leven wordt gered door een donorhart. Dan zoekt de moeder van de donor contact. Ze wil Meg ontmoeten. Al snel rijzen de vermoedens dat het toelaten van Karen in haar leven een heel grote fout is.
Het leven van Lizzies dochter Meg wordt gered door een geslaagde harttransplantatie. Lizzie is de onbekende donor eeuwig dankbaar. Dan ontvangt ze een brief van Karen, die zich voorstelt als de moeder van de donor, met het verzoek om Meg te mogen ontmoeten. Lizzie meent dat dat het minste is wat ze terug kan doen. Maar zodra ze kennismaakt met Karen heeft Lizzie het gevoel dat er iets niet klopt en het duurt niet lang voordat ze vermoedens krijgt dat het toelaten van Karen in hun leven, een heel grote fout is.

Een heel voorspelbaar kortverhaal. Van zodra je begint te lezen voel je aan welke richting het boek uitgaat en hoe het zal eindigen. Ik ben geen fan van kortverhalen en dat is bij deze weeral eens bevestigd. 

Ten dode opgeschreven – James Peter
Wanneer het lijk van een tiener uit de branding voor de kust van Sussex wordt gedregd, blijken er enkele organen uit het lichaam te zijn verdwenen. Spoedig erna spoelen er nog twee doden aan. Als de vijftienjarige Caitlin Beckett niet heel snel een nieuwe lever krijgt, is ze ten dode opgeschreven. Wanneer het ernaar uitziet dat de gezondheidszorg niet op tijd iets voor haar kan betekenen, raakt haar moeder Lynn in paniek en zoekt radeloos haar toevlucht tot het internet. Ze ontdekt een handelaar op de zwarte markt die voor een lever kan zorgen, maar de prijs die ze ervoor moet betalen is wel erg hoog en Caitlins toestand verslechtert echter met het uur, dus haast is geboden. Het zit rechercheur Roy Grace eindelijk eens mee: hij heeft een nieuwe vriendin en ook in zijn werk gaat alles voor de wind. Deze zaak raakt hem echter meer dan hem lief is. Tijdens zijn speurtocht naar de aangespoelde lichamen komt hij op het spoor van een groep mensensmokkelaars uit Oost-Europa. Terwijl zijn team en hij koortsachtig trachten te voorkomen dat er nieuwe slachtoffers vallen, probeert een wanhopige moeder koste wat het kost het leven van haar kind te redden.

Ook dit deel in de reeks is spannend met onverwachte wendingen. Ondertussen leer je de hoofdpersonages beter en beter kennen… benieuwd hoe het met hen verder gaat in de volgende delen in de reeks.

Start 2 run conditietest…

Begin augustus deden we een start 2 run conditietest… waarom?
Vooral om te weten hoe het zit met mijn conditie na een jaar lopen en
wat ik kan nog kan doen om mijn conditie te verbeteren.

Medische vragenlijst
Eerst vul je een medische vragenlijst in. Er wordt gevraagd naar medicatiegebruik, of je een roker bent, waren er onlangs blessures, problemen met het hart, met de longen… Na het invullen krijg je ofwel groen licht… dan kan de conditietest doorgaan. Bij oranje wordt er nagegaan of een conditietest wel mogelijk is en bij rood licht wordt aangeraden om eerst een arts te raadplegen. Ik had groen licht… geen gezondheidsrisico’s.

Intake gesprek
Tijdens dit gesprek overloopt men je medische vragenlijst, om zeker te zijn dat de inspanningstest geen probleem is (vooral bij hartproblemen of blessures). Ook wordt besproken hoeveel keer je loopt, aan welke snelheid en welke doelen je hebt in de toekomst. 

DEXA scan
Na het gesprek volgt een meting via een DEXA-scan, een scan die je lichaamssamenstelling bepaalt: vet percentage en magere massa in het volledige lichaam en lichaamsdeel / botdichtheid en gewicht van je totale botmassa / gewicht van elk lichaamsdeel, zo kan je bv de spiermassa van links en rechts met elkaar vergelijken.

Conditietest
En dan komt het echte werk… lopen op de loopband! Ik ben begonnen aan 7km/u en om de 2 minuten kwam er 1km/u bij. Ondertussen wordt je hartslag gemeten door middel van hartslagmeter (om je hartslagzones te bepalen) en krijg je een masker op om je maximale zuurstofopname (VO2Max) te bepalen. Het is de bedoeling dat je tot het uiterste gaat… ik heb gelopen tot 12km/u.

Resultaten
Uit de resultaten blijkt dat mijn lichaam mooi in evenwicht is… aan elke kant bijna evenveel spieren als vetmassa, qua vetmassa zit ik wel iets boven de gemiddelde lijn (in vergelijking met recreatieve sporters van dezelfde leeftijd) en mijn botdichtheid is heel goed.

DEXA-scan

Qua conditie mag ik ook niet klagen, vooral omdat ik nog maar een jaar intensief loop en omdat er nog veel ruimte is voor verbetering.
Mijn VO2max zit net tussen matig en goed… dat vond ik jammer. Er werd mij aangeraden om een 3tal kg te vermageren, op die manier moet ik minder ‘meesleuren’ tijdens het lopen, zal ik iets sneller kunnen lopen en zo verhoog je je VO2 max.

Waar ik heel erg nieuwsgierig naar was, waren mijn hartslagzones en deze zijn nu ook bepaald. Op die manier kan ik mijn looptrainingen beter volgen zonder mijn lichaam/hart te veel te belasten. 

Algemene conclusie: ik ben goed bezig… voor iets betere resultaten een paar kilo’s vermageren en de rest gaat vanzelf. Ondertussen let ik al een maand op mijn eten, vooral het snoepen is heel beperkt, tot bijna niks meer en ik ben toch al meer dan 3 kg kwijt. Ik doe nog even verder, ik voel mij er goed bij. Nu het lopen terug opnemen… er is wel altijd een reden om niet te gaan lopen… foei! Door ons verlof ben ik volledig uit mijn looproutine, maar ook dit komt wel in orde.