Boekenrecensies…

Sinds een jaar of twee (het kan ook drie zijn) heb ik een eigen boekstagram op Instagram.
Flavie’s Boekenhoekje

Ik heb dit aangemaakt, zodat ik met dit account enkel andere lezers kan volgen. Een heel leuk iets voor een lezer als ik. Ik zit dan ook elke dag te scrollen om te kijken of ik nog boeken kan toevoegen aan mijn ‘Wil ik lezen’ lijstje op Hebban. Er staan er nochtans al genoeg in… 421 (!!) en daar komen bijna dagelijks boeken bij.

Ondertussen heb ik al gemerkt dat er heel veel zijn, van degene die ik volg, dat ze recensieboeken toegestuurd krijgen. Iets waar ik niet wil aan beginnen. Ik heb dit één keer gedaan en er werd mij gevraagd om daar en daar en daar recensies te schrijven. Om die recensies te schrijven moesten er accounts aangemaakt worden… nee, bedankt! Ik lees voor mijn plezier en iets schrijven op mijn boekstagram en mijn blog is voor mij meer dan voldoende.

Nochtans zijn recensies zo belangrijk voor een boek… ik zal ook altijd eerst een aantal recensies lezen voor ik beslis of ik een boek ga lezen of niet. Maar wat mij nu al een paar keer is opgevallen… is dat de lezers die ik volg en die een recensieboek ontvangen… meestal… heel vaak… heel positief zijn over het boek. Dat kan… tot ik het boek lees en denk: tja, zo wauw was het boek nu niet. Als ik dan mijn recensie plaats op mijn boekstagram zijn er toch altijd een aantal bij die het boek ook niet zo goed vonden. 

Smaken verschillen, dat is waar… maar het is toch niet omdat je een recensieboek ontvangt dat je altijd positief moet zijn. Vaak heb ik het gevoel dat men de schrijver wil plezieren door heel enthousiast te zijn over zijn/haar boek, terwijl ik als schrijver (mocht ik schrijver zijn-geen ambitie om ooit schrijver te worden) veel liever zou hebben dat men eerlijk is. Of dit nu positief of negatief is.

Maar dit gezegd zijnde… voel ik mij wel enorm thuis tussen al die lezers.
Elke dag opnieuw… zoveel boeken… nog zoveel te lezen.
Een hele fijne plek om te vertoeven. 

Uitgelezen… #thriller

Goede dochter – Karin Slaughter
Achtentwintig jaar geleden: het zorgeloze leven van zusjes Charlotte en Samantha Quinn en hun ouders wordt wreed verstoord door een gruwelijke aanslag. Hun moeder verliest daarbij het leven en hun vader wordt nooit meer de oude.
Achtentwintig jaar later: Charlotte – de klassieke ‘goede dochter’ – is advocaat geworden, in de voetsporen van haar vader. Dan is ze getuige van een nieuwe aanslag, en de details van het misdrijf halen de herinneringen naar boven die ze zo lang heeft geprobeerd te onderdrukken. Want de schokkende waarheid wil niet langer begraven blijven.

Een boek met verschillende verhaallijnen, vreselijke gebeurtenissen en veel verrassende wendingen. Niet zo spannend als haar andere boeken, maar toch een aanrader. Ik heb het boek heel erg graag gelezen.

In slaap gevangen – Camilla Grebe
Het geluk heeft de achttienjarige Samuel in de steek gelaten en hij moet vluchten voor zowel een drugsbende als de politie. Een vacature voor verzorger van een gehandicapte jongen in een afgelegen huis aan de kust lijkt hem dan ook de perfecte manier om van de radar te verdwijnen. Manfred Olsson probeert ondertussen zijn verdriet en schuldgevoel over het ongeluk van zijn dochter te vergeten door zich op zijn werk te storten. Hij wordt belast met het onderzoek naar het aangespoelde lichaam van een jonge drugsdealer, een bekende van de politie, die al enkele maanden vermist werd.
Samuel raakt langzaam gewend aan zijn rol als verzorger, maar als hij ’s nachts wakker wordt van harde geluiden en geschreeuw, besluit hij zich stil te houden. Dan spoelt er nog een lichaam aan, dit keer van de zoon van een rijke familie.

Een goed opgebouwde en spannende thriller. Het verhaal is heel vlot geschreven waardoor je als lezer maar blijft lezen. Een boek dat blijft boeien tot op het einde… een aanrader.

Soms lieg ik – Alice Feeney
Er zijn drie dingen die je over me moet weten:
1. Ik lig in coma
2. Mijn man houdt niet meer van me
3. Soms lieg ik

Amber Reynolds ligt in coma. Ze kan zich niet herinneren hoe dat is gebeurd. Maar ze weet dat het geen ongeluk was… Ze heeft het zogeheten locked-in-syndroom: ze hoort alles, maar kan zich niet bewegen en kan niet praten. 
Doodsbang, opgesloten in haar eigen lichaam, probeert ze haar herinneringen van de afgelopen week te reconstrueren. Met een echtgenoot die niet meer van haar houdt, een zus met een geheim en een ex die nog steeds door haar geobsedeerd is, weet Amber dat er iemand liegt over wat er met haar gebeurd is. Haar leven is nog steeds in gevaar. Lukt het haar wakker te worden voor het te laat is?

Een heel verrassend, spannend en origineel boek. Het verhaal is opgedeeld in drie delen… nu, eerder en het dagboek. Van zodra je begint te lezen zit in je in het verhaal en denk je te weten wat er gaande is… maar niets is wat het lijkt. Een aanrader voor wie graag psychologische thrillers leest.

Eenzaamheid…

Afgelopen week hoorde ik enkele mensen die toch lijden aan eenzaamheid door corona. Geen familiebezoeken meer… geen sociale contacten… opzoek naar nieuwe hobby’s om toch een bezigheid te hebben.

Maar het verhaal van de dementerende Meneer deed me wel iets. Meneer zit in een woonzorgcentrum en zijn Vrouwke komt elke dag op bezoek. Door de tweede lockdown is dit niet meer mogelijk… en dat zorgt voor veel zorgen bij Meneer. Niet wetende wat er aan de hand is denkt hij dat zijn Vrouwke een ‘ander lief’ heeft. Ze wil niet meer komen, omdat ze een ander heeft. Met handen en voeten al uitgelegd dat dit niet zo is, maar toch begrijpt Meneer dit niet. Ik vind dit zo erg!

We kunnen wel klagen en zagen dat we meer buiten willen…. een gezellig samen zijn met familie/vrienden… iets gaan eten… een dagje shoppen zou ook fijn zijn… maar dat zijn toch maar kleinigheden als je het verhaal van Meneer hoort.

Het verhaal spookt al de hele week door mijn hoofd… door dit verhaal ben ik heel erg dankbaar dat ik nog steeds gezond en wel ben… dat ik mijn wandelschoenen kan aantrekken om te gaan wandelen waar ik zelf wil… dat ik met de fiets naar de winkel kan gaan… dat ik kan lezen, zoveel ik wil… en dit allemaal zonder al te veel zorgen.

Ik hoop dat Meneer zijn Vrouwke vlug mag terug zien ❤️.

Op wandel…

Zaterdag gingen we wandelen in Axel (Nederland), een wandeling van 17,76 km.
Een stralend zonnetje… mooie vergezichten… een mooie zonsondergang.
Het was een deugddoende wandeling.

Uitgelezen… #roman

Berta Isla – Javier Marias
Berta Isla en Tomás Nevinson ontmoeten elkaar in Madrid en besluiten al snel, jong en verliefd als ze zijn, de rest van hun leven samen door te brengen. Tomás, half-Spaans en half-Engels, vertrekt naar Oxford om te studeren. Daar trekt hij met zijn aangeboren gevoel voor talen en accenten de aandacht van een mysterieuze overheidsinstantie die zijn talent goed zou kunnen gebruiken. Maar Tomás ziet een andere toekomst voor zichzelf en verzet zich tegen deze lotsbestemming. Totdat hij op een dag een stomme fout maakt die gevolgen zal hebben voor de rest van zijn leven, en dat van zijn geliefde Berta. Als hij naar Madrid terugkeert om met haar te trouwen weet hij dat het leven dat ze voor zich zagen, voorgoed verloren is.

Een boek dat ik heel erg graag gelezen heb… enkel de hele lange zinnen vond ik met momenten storend, ligt wellicht aan mezelf… maar er kwam soms geen einde aan. Wel een heel mooi verhaal met hier en daar een verrassende wending.

Eerste liefde – David Nicholls
Charlie Lewis is het type jongen wiens naam je je niet kunt herinneren als je hem jaren later op de schoolfoto ziet staan. In de klas is hij geen uitblinker en thuis besteedt hij al zijn aandacht aan zijn werkloze vader. Terwijl zijn klasgenoten reikhalzend uitkijken naar de aankomende zomer, ziet Charlie niets dan donkere wolken aan de horizon.
Maar als onverwacht de intrigerende Fran Fisher in zijn leven komt, krijgt Charlie voor het eerst in tijden weer hoop. Om haar beter te leren kennen, wordt hij lid van de serieuze toneelgroep waar zij Shakespeare-rollen speelt. Deze zomer pakt heel anders uit dan hij zich had voorgesteld!

Een boek over liefde, vriendschap en familie. De eerste helft van het boek vond ik erg moeilijk om door te komen en toch wou ik verder lezen. Naar het midden toe werd het beter, maar ook niet meer dan dat. Het is geen boek dat mij zal bijblijven… of misschien net wel omdat ik er meer van verwacht had.

De opwindvogelkronieken – Haruki Murakami
Het noodlot slaat wel erg hard toe bij Toru Okada: hij raakt zijn baan kwijt, zijn kat is spoorloos en dan komt zijn vrouw ook ineens niet meer thuis na haar werk. De tocht die daarop volgt, op zoek naar zijn vrouw en kat, brengt hem in contact met een aantal bizarre mensen, zoals twee gestoorde zusters, een tamelijk vreemde tiener, een oude soldaat die de slachtingen in China net voor de Tweede Wereldoorlog heeft gadegeslagen en een zeer dubieuze politicus.

Een heel bizar, maar fascinerend boek… vreemde werelden, veel verschillende verhaallijnen. Een dik boek dat gaat over alles en niets… een echte Murakami. Niet mijn favoriet, maar wel een boek dat ik graag gelezen heb.

Zondagse mijmeringen…

De weken vliegen voorbij… op zondag heb ik vaak het gevoel: oh, morgen maandag (werken)… maar voor je het weet is het vrijdag… jeuj… het begin van het weekend!

En toch heb ik het gevoel dat ik tijd te kort heb. Mijn vrije tijd vul ik in met de dingen die ik het liefst doe… en ik merk dat ik er alsmaar meer tijd in steek… zo is er minder tijd voor andere dingen. 

De was bijvoorbeeld… die durf ik eens een dagje langer laten staan voor ik die strijk. De ramen moeten dringend gekuist worden… echt heel dringend (volgende week… beloofd!). Deze week dan eindelijk wat gewerkt in de tuin… gesnoeid, onkruid uitgetrokken.

En langs de andere kant… steekt het op een dag of 2, 3 voor je een taakje afvinkt? Eigenlijk niet hé. Vroeger wou ik alles direct gedaan hebben… met een beetje stress als gevolg… maar dat is voor niks nodig! Nu alles op het gemakje… veel tijd om te genieten… en de rest… dat komt ook wel goed.

Vandaag is het alweer zondag…. mijn planning: lopen… lezen… tijd met Zoetie! 
Fijne zondag!

Op wandel…

Ook zondagochtend gingen we wandelen in de Lembeekse bossen.
Een klein toerke van 8,3 km met Schone Vader en Schone Moeder.

Op wandel…

Zaterdag gingen we, samen met een collega, wandelen in Geraardsbergen.
Een wandeling van 13,5 km door het Raspaillebos en Kluysbos.
Een hele mooie wandeling… eentje dat we zeker nog eens zullen doen.

Draag zorg voor dit boek…

Eén van mijn favoriete plekjes is de bib… och, al die boeken! Ik voel mij er net een klein kind in een snoepwinkel.

Als kind ging ik voor het eerst naar de bib met de lagere school… een hele belevenis. En sinds die ene keer ben ik blijven gaan… eerst naar de bib dichtbij school… daarna naar verschillende plaatselijke bibs… om dan naar de hoofdbib te gaan. Door corona gaan we nu naar onze gemeentelijke bib… blij dat we dit nog mogen/kunnen doen!

Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ik al enorm veel boeken gelezen heb uit de bib. En voor elk boek heb ik zorg gedragen… geen ezelsoren, geen vlekken, bewaard op propere plekken en vooral… geen aantekeningen gemaakt! Ik vind dat niet kunnen!

Zo zag ik in het boek ‘Opwindvogelkronieken’ van Murakami, de ene potlood markering na de andere. Op bijna elke blz. stond er wel iets… of waren er zinnen volledig onderlijnd. Ik vond het met momenten irritant en zelfs storend.

De bib stelt zoveel boeken ter beschikking voor zoveel lezers, draag er dan ook zorg voor. En ik als lezer vraag dit niet alleen… de bib verlangt dit ook van jou!