Advertenties
Een week met ups en downs…
Geshopt
Ik heb mezelf verwend. Toen ik bezig was met de examenprocedure had ik gezegd tegen Zoetie: als ik slaag, ga ik mezelf trakteren op een uurwerk. In mei kreeg ik dan het verlossende antwoord: geslaagd! Ondertussen ben ik al bezig met mijn stage, maar van een uurwerk was er nog geen sprake. Mijn eerste gedacht was een uurwerk van het merk Cluse, maar heel erg overtuigd was ik toch niet. Mijn collegaatje heeft er eentje en het is echt een mooike, maar toch was er twijfel. En toen zag ik een uurwerk van Rosefield… volledig mijn goesting.
Maandag werd ze geleverd bij de buurvrouw, gelukkig dat ze thuis was! DHL was al eens langs geweest en ze gingen nog 1 keer komen en dan werd er verwacht dat ik mijn pakje ging afhalen in één van hun afhaalpunten: Diegem, Vorst, verschillende Waalse steden of in Nazareth. Er zijn volgens mij wel meerdere afhaalpunten dichterbij huis, in of rond het Gentse, want naar Diegem of Vorst rijden voor een uurwerk, ik zie het mij niet doen. Wat niet wegneemt dat ik heel blij ben met nieuwe aanwinst… heel mooi van kleur, niet te groot en er is een mogelijkheid om andere bandjes te bestellen om eens af te wisselen… me happy!
Gewandeld
Het was deze week Move-week op het werk, dat wil zeggen dat er over de middag een aantal activiteiten werden georganiseerd. Samen met andere collega’s hebben we ons ingeschreven voor de stadswandeling in Gent. Het bleek geen wandeling te zijn in het centrum van Gent, maar een wandeling in Gentbrugge… voor ons 4 onbekend terrein. Het was echt tof! We hebben veel mooie plekjes gezien, de vraagjes die we onderweg moesten oplossen maakten het nog leuker. Het is zeker voor herhaling vatbaar!
Gewerkt
Ik had het al eens vernoemd dat er een gespannen sfeer hing op het werk en uiteindelijk is er een bom ontploft, maar eentje die we met z’n allen totaal niet hebben zien aankomen.
Om het kort te houden: zomaar iemand aan de kant schuiven zonder een geldige uitleg, zonder verwittiging, zonder reden… dat kan niet!! De persoon in kwestie werd om 13u verwacht bij hoger hand om te horen dat ze teamchef af is en dat ze niet meer aanwezig moet zijn op de vergadering van 13u30 (??).
Ik vind het echt jammer dat er niet meer gebabbeld en geluisterd wordt naar het personeel. Hoger hand heeft ons verdeeld in 3 teams… als er problemen zijn, bespreek dit dan met het team en zoek samen naar een oplossing.
Donderdag was er dan een algemene vergadering… eentje vol ongenoegen en het mooie is, we trekken met z’n allen aan het zelfde zeil, maar of dat veel zal uitmaken om hetgeen al beslist is ongedaan te maken, daar vrees ik voor.
Ook staan er ons nog vele veranderingen te wachten… ze gaan 3 verschillende diensten bij elkaar zetten, omdat men in de toekomst alles samen wil voegen (besparen). Wat dat gaat geven, geen idee… een collega zei deze week: het zijn woelige tijden, maar ook die gaan voorbij.
Werkweek overleefd…
De eerste werkweek na ons verlof zit er ook al weer op! Ondertussen heb ik al een beetje mijne draai gevonden… het is toch wennen aan het vroeg opstaan, het soms drukke verkeer, de dagelijkse verplichtingen (werken-voetbaltrainingen), op tijd gaan slapen… het viel al bij al goed mee (en toch was ik stiekem blij dat het vrijdag was 😉 ).
Na ons leven als ‘God in Franrijk’ heb ik beslist om gezonder, of toch zo gezond mogelijk te eten, zodat mijn buik terug wat op zijn plooien kan komen en dat lukt prima (veel beter dan verwacht).
Ook kocht ik 2 boeken… ik had mij nochtans voorgenomen om geen boeken meer te kopen tot na onze verhuis, maar het was sterker dan mezelf.
Deze week kreeg ik ook 2 leuke verrassingen… de ene van Zoetie, het is toch een lieveke hé. En de 2e verrassing van een collega, een souvenir van op reis. Toen ze dit zag, kon ze het niet laten liggen. Ik prijs me echt gelukkig met zoveel lieve mensen rond mij…
Het weekend staat voor de deur… grootse plannen hebben we niet… naar een aantal tv-programma’s kijken die we opgenomen hebben, eens naar Ikea, wie weet een wandeling als het weer het toelaat… gewoon chill and relax!
Ik heb het lastig…
… om te wennen aan het gewone leven.
(of is het heimwee naar onze vakantie?)
School
Aangezien de ene mini-me naar de grote school gaat (1e middelbaar) moet er nu naar 2 scholen gereden worden. Eerst rijden we naar de grote school en daarna naar de lagere school. ’s Ochtends valt dit heel erg goed mee, gelukkig want ik ben graag op tijd op het werk, zodat ik ook op tijd kan vertrekken om ze van school te halen.
Om ze van school te halen, rijd ik eerst naar de lagere school en daarna naar de grote school. En dat is het één en ander!! De grote school is ook een grote school, dat wil zeggen véél auto’s, véél fietsers, véél brommers, véél leerlingen… het is chaotisch!! Er is een Kiss & Ride zone voor 5 auto’s, veel te weinig! Dus de auto’s staan her en der en overal. Afspreken aan de K&R-zone is geen optie, maar waar dan wel? Dat gaan we eens beter moeten bekijken, zodat hij goed weet waar hij naartoe moet gaan.
Voetbaltraining
Vorig seizoen was het training op dinsdag en vrijdag, nu op maandag en donderdag. Ze hebben al 3 jaar op rij training op dinsdag gehad en ik geraak het maar niet gewoon dat er nu op maandag getraind wordt.
Werk
De eerste dag op het werk kreeg ik te horen dat er het één en ander veranderd is qua werkwijze. Als het werkt, waarom niet? Maar het werkt niet! Ze zijn vergeten om met een aantal dingen rekening te houden… gevolg: sommige zaken kunnen via de nieuwe werkwijze behandeld worden en andere via de oude werkwijze. In plaats van alles te vergemakkelijken wordt het alsmaar ingewikkelder.
Wat er gaande is tussen collega’s… ik weet het niet en ik wil het ook niet weten. Maar er hangt een ongezonde gespannen sfeer en ik vermoed dat het wel eens zal ontploffen.
De eerste dagen na ons verlof en het is direct back to reality!!
Terug in ’t land…
Na een helse terugrit (files, véél files!!!) zijn we terug in ons regenachtig Belgenlandje en dit na een fantastische vakantie in Frankrijk. Onze eerste ervaring met een B&B en het was super! Binnenkort volgt zeker een foto-verslag-blogje.
Maandag is het terug back to reality… het is niet te geloven hoe snel die 4 weken verlof gepasseerd zijn! Het weer hadden we niet altijd mee, maar we hebben er het beste van gemaakt.
Het was een geslaagde vakantie!
Uitgelezen… #romans
De cementen tuin – McEwan
Een gezin met vier kinderen woont in een vrijstaand huis in een afbraakbuurt van een Engelse stad. Als kort na de vader ook hun moeder overlijdt, willen de kinderen hun vrijheid en zelfstandigheid niet opgeven. Daarom verbergen zij het lichaam van hun moeder in de kelder en doen zij voor de buitenwereld alsof er niets aan de hand is. Een tijd lang gaat dit goed, de kinderen gaan gewoon naar school, ze kijken tv en ze komen dichter bij elkaar. Maar dan begint de omgeving argwaan te krijgen. De cementen tuin is een verhaal over hoe kinderen hun eigen wereld scheppen en hoe gevaarlijk die realiteit kan zijn.
Ik vond dit een heel bizar verhaal met een nog veel bizarder einde… een raar boekje. Het is lang geleden dat ik nog zo’n mooi verhaal gelezen heb.
Op een ochtend – Virginia Baily
Rome, 1943. Op een sombere ochtend kruisen de blikken van twee jonge vrouwen elkaar. De 33-jarige Chiara staat op het punt de stad te ontvluchten naar een veiligere plek. De ander is met haar man, zoon en dochtertje een vrachtwagen in gedreven om te worden afgevoerd, de duisternis in. In dat ene, eindeloze moment neemt Chiara een beslissing die de rest van haar leven zal bepalen: ze roept de jongen, waarna zijn moeder hem in wanhoop in haar armen duwt.
Een heel mooie roman die boeit van het begin tot het einde en die je aanzet om te blijven lezen.
De man die alles achter liet – Tanya Commandeur
“De man die alles achterliet’ is een historische roman van Tanya Commandeur, gebaseerd op het verhaal van haar betovergrootvader. Holland-Amerika, begin twintigste eeuw: David Buijser is elf jaar als zijn vader Johannes het gezin in de steek laat. Jaren later volgt David het spoor naar New York, waarbij hij zijn doel voor ogen houdt: de man leren kennen die zoveel op hem zou lijken.
Een heel mooi boekje om te lezen… ik vond het niet echt wauw, maar heb het wel met plezier gelezen.
