


Zondagsleven – Judith Visser
Rinkelende telefoons, felle lampen, rumoerige collega’s én haar hond mag niet mee. Voor Jasmijn Vink, die autisme heeft, is het dagelijkse kantoorleven een ware beproeving. In Zondagsleven zoekt Jasmijn uit hoe ze, ondanks alle chaos, een veilige en overzichtelijke wereld voor zichzelf kan creëren. Hoe ze haar hoofd boven water kan houden, niet alleen op kantoor, maar ook op het turbulente pad van de liefde. Liefde voor haarzelf, voor haar hond Romy, voor de mensen om haar heen – en in het bijzonder voor die ene man die zo zijn best doet haar te begrijpen…
Het vervolg op Zondagskind… en ook dit boek heb ik graag gelezen. Je wordt meegetrokken in het leven van de volwassen Jasmijn. Een ontroerend verhaal over het leren leven met autisme… met als boodschap: blijf gewoon jezelf!
Ik ben er niet – Lize Spit
‘Wij waren de twee scheefgezakte pilaren die, zodra je ze tegen elkaar aan deed leunen, steviger zouden staan dan één ongeschonden, op zichzelf staande pilaar ooit kon. Het zou goed komen met ons, zolang we samen bleven.’ De Brusselse Leo is tien jaar samen met haar vriend Simon. Verbonden door een moeizame jeugd, heeft het koppel weinig anders nodig dan elkaar. Tot alles kantelt: Simon komt midden in de nacht thuis en lijkt vanaf dat moment iemand anders. Langzaam valt Leo’s minutieus opgebouwde bestaan uiteen, tot het punt waarop het gevaarlijk wordt.
Een boek waar ik enorm benieuwd naar was… haar vorig boek ‘Het smelt’ heb ik super graag gelezen. Het boek begint heel traag, om uiteindelijk dan toch te boeien. Een meeslepend en schrijnend verhaal. Ik heb het graag gelezen, maar Het Smelt vond ik beter.
Hotel Solitude – Koen Strobbe
Liegen kan je nog niet, vrees ik. Liegen is een van de meest complexe menselijke vaardigheden. De dag dat je consequent kan liegen en de leugen handhaven, verklaar ik je voor genezen.’ Voor Max Costa, een redacteur bij een prestigieuze Franse uitgeverij, is de onstuimige auteur Makarov een hindernis te veel in zijn leven. Makarov heeft zijn lezerspubliek al lang veroverd en voelt niet dezelfde druk als Costa om snel een nieuwe roman te publiceren. Na veel toegevingen slaagt Costa er toch in de oude schrijver opnieuw aan het werk te zetten, maar wanneer de roman eindelijk zijn voltooiing nadert, sterft de auteur onder verdachte omstandigheden en gaat het manuscript verloren. Het is aan Costa om duidelijkheid te scheppen over Makarov, het manuscript en zichzelf. Koen Strobbe schreef een roman waarin schuld, lijden en liegen even alomtegenwoordig als relatief zijn. Zeer langzaam komt de lezer erachter wie het meest de weg kwijt is: hijzelf of het hoofdpersonage.
Dit is het eerste boek dat ik gelezen heb van deze schrijver en ik heb genoten! Een boek dat heel goed in elkaar zit, heel goed uitgewerkte personages en vooral heel verrassend. Echt een boek à la Joël Dicker, een aanrader!