Bacchustocht…

Na onze schitterende wandeling vorige week, hadden we er zaterdag opnieuw veel zin in.
Het sombere grijze weer kon ons niet tegenhouden.
Deze keer was het eerder een sportieve wandeling dan eentje genieten van de natuur.
We wandelden aan een stevig tempo… we hadden een gemiddelde van 5,8 km/u.
Het was tof! Zoveel voldoening achteraf!
Sinds het logo van onze wandelclub zichtbaar is op onze wandelrugzak,
werden we al tijdens elke wandeling aangesproken door andere leden van de club.
Ook deze keer… we hebben zelfs een groot deel samen gewandeld met die mensen.
Een fijn gebeuren!

Mijn-februari-favorieten…

Februari was de maand van de jarigen en verjaardags-buurt-feestjes! Wat ook wil zeggen veel eten, veel taart, veel lekkers en een klein beetje alcohol. Ik drink zelden alcohol maar op een feestje mag dat wel eens.

Aangezien het in het begin van februari heel druk was… hebben we eventjes een ‘lege agenda’ ingelast, zodat we terug op ons plooien konden komen. Er was eindelijk tijd om rustig in de zetel te zitten… beetje lezen, een stapel tijdschriften wegwerken, legpuzzels, beetje opkuis in de tuin, een extra loopje en naar de vele opgenomen programma’s kijken (1985 is momenteel mijn favoriet!).

Ondanks al het leuke en goede is februari ook een beetje een donkere maand voor mij. Dit jaar erger dan andere jaren… het donker wolkje, het gemis, het gevoel van verdriet en eenzaamheid. Gelukkig kan ik mijn gedachten verzetten tijdens het lopen… het heelt niet, maar verzacht wel. Het lopen gaat nog steeds super, ik liep opnieuw een Halve Marathon… sneller dan ik had verwacht. Supertrots ben ik! 

∼ kleine geluksmomentjes ∼
We gingen naar ‘Geubels gaat in bad’ in het Capitole in Gent… een echte aanrader!
Op Maria Lichtmis hebben we pannenkoeken gegeten bij In Choc… jammie!
Eindelijk hebben we de film ‘Zillion’ gezien!
Genoten van enkele lentedagen.
Door staking bij de Lijn, met de fiets naar het werk.
Verrast worden door Zoetie met een kleinigheidje… zo fijn!
Familie-date met een taartje in De Boshoeve als afsluiter.
De meiden van ‘Sex and the City’ zijn back… Just like that… zalig om naar te kijken!
Naar de opening van ons vernieuwd kapsalon… heel geslaagd!
Een superleuke babbel-date-brunch bij Alix (heel lekker!) met als afsluiter een koffie bij Koeketinne.
Ingeschreven voor twee loopevenementen – Knokke & Brugge.

Bedankt februari, het was een fijne maand!

Trailwalk Natuurwandeling…

Wandelen op zaterdag… we doen dat graag!
En zo trokken we zaterdag onze wandelschoenen aan om te gaan wandelen in Maarkedal.
Een streek waar we al veel gewandeld hebben, eigenlijk één van onze favoriete plekjes.
We deden een georganiseerde wandeling, eentje met heel veel afwisseling.
In de bossen, tussen de velden, de vele vergezichten, steil op en neer… het was genieten.
Zelfs het weer was heel afwisselend.
Zonnig, een heel koude wind, ook hebben we twee korte felle regenbuien gehad.
We kozen voor een lange wandeling… een beetje een uitdaging.
Het was leuk, het was tof… het is voor herhaling vatbaar!

Complimentendag…

Aan het station…

Sinds de bus omrijdt via het station van Gent, sta ik elke week te wachten aan het Sint Pieterstation op een bus richting het werk ofwel de bus richting thuis. Dat je in het centrum van een stad soms rare, bizarre mensen tegenkomt weet iedereen. Maar wat ik al gezien heb aan het station… eerlijk gezegd ben ik blij dat ik daar maar één keer per week moet zijn. 

Vorige week was het krokusvakantie en er waren enorm veel jongeren in groepjes die op hun gemakje rondslenterden. Zo was er een groepje van vijf jongens die reizigers stonden de viseren. Ineens begonnen ze ruzie te zoeken met iemand die op een bus stond te wachten, zomaar uit het niets. Daarna gingen ze het station binnen om na nog geen vijf minuten weer buiten te komen en opnieuw mensen lastig te vallen. Ik hoorde zeggen dat ze gekend zijn als amokmakers.

Op een andere dag liep er ineens iemand met zijn broek tot aan zijn knieën rond, die had zelfs niet door dat hij zijn boek niet goed aanhad (gelukkig zag ik enkel zijn achterkant en had hij een lange jas aan). Ook heel veel dronken mensen die het noorden kwijt zijn, de vele zwervers… om nog maar te zwijgen van de (toch vaak) ‘marihuana lucht’ die je ruikt.

Echt veilig heb ik mij daar nog niet gevoeld… ’s ochtends ben ik daar rond kwart voor 7 en dan valt het nog mee, maar ’s middags… dan heb ik toch altijd het gevoel dat ik mijn rugzak met laptop en mijn handtas stevig moet vasthouden. Gelukkig zijn er heel veel reizigers om me heen, waardoor ik het gevoel heb dat ik niet alleen ben. Gerust ben ik toch pas als ik op de bus zit!

Aan het station… het is elke week opnieuw een belevenis!

Uitgelezen… #thriller

De Club – Ellery Lloyd
Een vergeten eiland voor de Engelse kust is omgetoverd tot het toppunt van luxe: Island Home. Hier kunnen de rijken en beroemdheden feesten en in vijfsterrensuites verblijven, ver weg van de nieuwsgierige blikken van fans en media. Ter gelegenheid van de opening hebben ceo Ned Groom en zijn team een glamoureus driedaags lanceringsfeest gepland, dat op het punt staat te beginnen.
Achter de schermen is de spanning in de nieuwe club echter om te snijden. Geldzorgen en privésores zetten de medewerkers op scherp. Als de eerste gasten arriveren, blijkt dat de mooiste mensen de lelijkste geheimen met zich meedragen. Geheimen waarvoor sommigen een moord zouden doen om ze te verhullen…

Een origineel boek over een luxe eiland. Het is even wennen aan de vele personages, de korte hoofdstukken lezen vlot, maar echt spannend wordt het niet. Pas op het einde voel je enige spanning, maar dan heb je het boek bijna uit. Er zat volgens mij meer in… de vele geheimen hebben ervoor gezorgd dat ik het boek uitgelezen heb, ik was te nieuwsgierig, maar echt een hoogvlieger is het boek niet.

Die lange, lange dagen – Inga Vesper
Californië, 1959, een vrouw verdwijnt uit haar huis met achterlating van twee bange meisjes en een bloedvlek op de keukenvloer. Weet Ruby Wright, de zwarte ‘hulp’ van de familie, meer?
Tijdens een zinderende zomerdag in Californië, 1959, verdwijnt Joyce Haney uit haar huis, met achterlating van twee doodsbange kinderen en een bloedvlek op de keukenvloer. Terwijl de buren een zoekactie op touw zetten, is het Ruby Wright, de zwarte ‘hulp’ van de familie die wellicht de sleutel tot dit mysterie heeft. Ruby weet immers meer dan wie ook wat zich achter de gesteven gordijnen van deze keurige suburb afspeelt. Leugens, wantrouwen en vooroordelen vieren hoogtij en er is maar één vonk nodig om deze hele ‘perfecte’ wereld in brand te steken. . .

Een boek dat heel mysterieus begint… rijke blanken, een zwarte hulp en een vermissing. Het boek leest vlot en de onverwachte wendingen zorgen ervoor dat je blijft lezen. Persoonlijk vond ik het een oppervlakkig verhaal met oppervlakkige personages… die hadden beter uitgewerkt kunnen worden. Het einde was voorspelbaar en toch heb ik het graag gelezen… een fijn tussendoortje.

Kom eens gauw – MJ Arlidge
Deel 11 in de populaire Helen Grace-serie
Laat op de avond komt een jonge vader thuis. Zijn dochtertje ligt rustig in haar bedje te slapen, maar die aanblik is een schrijnend contrast met de ravage die hij aantreft in zijn slaapkamer, waar zijn vrouw dood in bed ligt. Op brute wijze is ze om het leven gebracht. Een paar dagen later komt een moeder thuis van een late dienst en treft haar tienerzoon aan in de woonkamer. Vermoord. Beide moorden lijken met hetzelfde wapen te zijn gepleegd, maar wat is het verband? Terwijl inspecteur Helen Grace zich op de zaak stort, bevindt haar leven zich op een keerpunt. Haar recentste aartsvijand loopt nog vrij rond en dit maakt dat ze geen stap kan zetten zonder drie keer achterom te kijken. Als zich een grote tragedie voordoet, is Helen nergens meer zeker van, zelfs niet van haar baan. Haar trouwe partner Charlie zal tijdelijk in haar voetsporen moeten treden, maar is ze daar wel klaar voor?

Net zoals de andere delen in de reeks… een heel vlot lezende thriller met een goed opgebouwd verhaal. Ook is het leuk om de terugkerende hoofdpersonages te blijven volgen. Een hele fijne reeks om te lezen… laat het volgende deel maar komen.

Onze zaterdag…

Zaterdag zijn we niet gaan wandelen. Ik had er geen zin in… weeral 40 à 45 minuten rijden om te wandelen in grijs weer. Neen, dank u wel! Ik heb het eventjes gehad met het grijze weer.

Als alternatief zijn we naar de Intratuin geweest… nu de lente alsmaar dichterbij komt,
wordt het tijd dat we onze tuin onder handen nemen. Zo kochten we een nieuw voederhuisje voor de vogeltjes (Zoeties idee en de vogeltjes zijn er heel blij mee), een iets kleinere gieter (gemakkelijker om te dragen voor mij), ook konden we niet weerstaan aan de leuke lady bug (blijft speciaal voor ons) en kochten we ook zaadjes voor ons klein projectje. 

Het is zo… we hebben een klein perkje dat we al volgepland hebben met een borderplantje en het lukt niet om het volgroeid te krijgen. We hebben al enkele pogingen gedaan, maar niks helpt. We hebben nogmaals voeding gekocht voor de grond en deze keer zaadjes in plaats van plantjes, in de hoop dat het deze keer wel lukt om een perkje vol bloemetjes te hebben. Spannend!

We hebben onze klinkers ook geschuurd tegen het groen. Onze blauwsteen heeft hier en daar ook groene plekken, maar ik weet niet goed met welk product we het groen wegkrijgen. Tips zijn welkom!

’s Middags bakte ik nog twee bananenbroden die we in stukjes snijden en invriezen. Gemakkelijk om mee te nemen naar het werk. En daarna volgde een middagje tv-kijken… om dan onverwachts uitgenodigd te worden bij vrienden… de perfecte afsluiter van een gezellige zaterdag.

Een lege agenda…

De komende weken hebben we geen plannen.
En we zijn daar heel blij mee… eindelijk een lege agenda!
De afgelopen weken was het druk… plannen hier, plannen daar.
Verjaardagsfeestjes, een buurtfeestje, familie-dates, etentjes…
Het was met momenten een heel gedoe om alles gepland te krijgen.
Huishouden, looptrainingen, zelfs boodschappen doen werd ingepland.
Ook het onregelmatige… ander tijdstippen eten, later gaan slapen.
We waren een beetje uit ons doen!
Onze digibox staat vol opgenomen programma’s… niet van onze gewoonte.
(we zijn stilletjes aan een inhaalbeweging bezig)

Maar kijk… de komende weken hebben we (eindelijk) rust!
Stilletjes aan is onze agenda zich weer aan het vullen met veel leuke afspraakjes.
Maar dat is voor later… voor nu…

Uitgelezen… #roman

De zaak Alaska Sanders – Joël Dicker
April 1999. Mount Pleasant, een rustig stadje in de Amerikaanse staat New Hampshire, wordt opgeschud door een gruwelijke moord. Het lichaam van een jonge vrouw, Alaska Sanders, wordt gevonden aan de rand van een meer. De politie verkrijgt al snel een bekentenis van de dader en zijn handlanger en sluit het onderzoek.
Elf jaar later ontvangt sergeant Perry Gahalowood een verontrustende, anonieme brief, die de uitkomst van het eerdere onderzoek geheel in twijfel trekt. Wat als er een grove fout is gemaakt? Met hulp van de bevriende schrijver Marcus Goldman, die inmiddels beroemd is geworden door zijn boek over Harry Quebert, besluit Perry het onderzoek te heropenen, met alle gevolgen van dien.

Wat een schitterend boek! Van zodra je begint te lezen, heb je maar één doel: uitlezen! De tijdsprongen van heden en verleden zijn mooi in elkaar verweven, naar het einde toe voel je de onderhuidse spanning en je blijft als lezer heel erg nieuwsgierig. Een boek dat blijft boeien tot op het einde, net zoals zijn andere boeken. Zeker een aanrader!

Vanaf nu / It starts with us – Colleen Hoover
Voor het verhaal van TikTok-hit ‘It ends with us’ begon het allemaal met Atlas, de eerste liefde van Lily waarvan ze dacht dat ze hem nooit meer zou zien, maar die toen plotseling weer voor haar stond. Het eerste deel werd een gigantisch succes, mede door de massale reacties van fans op TikTok. Colleen Hoover geeft de fans nu het aangrijpende verhaal van fan-favorite Atlas. 

Het vervolg op ‘Nooit meer’. Heel fijn om te lezen… ik was niet zo onder de indruk als van het eerste deel, maar toch… een heel leuk boek om te lezen.

Daar waar de rivierkreeften zingen – Delia Owens
Kya Clark is in haar eentje opgegroeid in het moeras van Barkley Cove in North Carolina, afgesloten van de bewoonde wereld. Om zichzelf te onderhouden ruilt ze vis, en groenten uit haar moestuin voor andere levensmiddelen. Ze voelt zich er thuis, beschouwt de natuur als haar leerschool. Maar als ze in aanraking komt met twee jongemannen uit de stad ontdekt ze dat er ook een andere wereld is. Wanneer een van hen dood wordt gevonden, valt de verdenking onmiddellijk op Kya.

Een mooi verhaal over overleven, één zijn met de natuur en eenzaamheid. Het was even wennen aan de manier van schrijven, ook aan de gedetailleerde beschrijvingen van de omgeving, vooral de natuur. Het verhaal waar het om draait, het oplossen van de moord… was origineel en verrassend. Ik heb het boek graag gelezen, maar is dit nu een aanrader? Geen idee…