Week 24 in 2022…

Een korte werkweek met drie werkdagen… maar die wel voor vijf geteld hebben. 

Maandag hadden we nog een dagje verlof… nog wat nagenieten van een hele fijne reis in de Franse Alpen, maar vooral om nog wat huishoudelijke taakjes te doen en om boodschapjes te gaan. Onze diepvries was volledig leeg! Dinsdag hoefden we ook nog niet te werken, dan hadden we teambuilding in Oostende. Een fijne zonnige dag waarin we een stadspel gespeeld hebben en daarna genoten hebben van een lekkere lunch met een ijsje. En als afsluiter gingen we nog met enkele collega’s iets gaan drinken in een strandbar. 

Woensdag… werkdag nummer één… en wat voor één!!! Er moest nog werk ingehaald worden van maandag, daarnaast het werk van dinsdag en ja… er was ook nog het werk dat woensdag binnengekomen was. Het was chaotisch!! Vooral omdat ik uit verlof kwam en niet goed wist wat er nog allemaal te verwerken viel. Eerst alles goed bekijken, nagekeken en gecontroleerd en dan kon mijn werkdag eindelijk beginnen. Ik ben begonnen om 8u en heb doorgewerkt tot 18u om zoveel mogelijk gedaan te krijgen. Het is eigenlijk zo… ik kan er niet tegen dat er ‘achterstand’ is. Ik ben graag bij met mijn werk en ik dacht… op woensdag de korte pijn, zodat donderdag en vrijdag iets rustiger zijn. Wat het geval was… ook op donderdag heb ik door moeten werken, maar niet zo lang als op woensdag en op vrijdag had ik eindelijk het gevoel dat ik met alles bij was… en dat ik op tijd kon stoppen met werken.

Ons weekend hebben we gestart met een aperitief en bbq bij kameraden… heel onverwachts en zo lief van hen! Zaterdagochtend ben ik naar een bloemenwinkel gereden om hen te bedanken… een kleine verrassing hadden ze zeker verdiend! En ze waren er heel blij mee! 
Voor de rest was onze zaterdag heel rustig… geen loopje of wandeling voor mij.  Ik had heel veel last van hooikoorts en de pilletjes van hooikoorts zorgen ervoor dat ik mij zo moe voel en daar dan de warmte bij, niet het ideale  sportweer voor mij. Liever wat luieren met een goed boek in de tuin.

Ik hoop dat het morgenvroeg (vandaag dus… zondag) wel aangenaam loopweer is, zodat ik nog een toertje kan lopen voor we naar een optreden van Willy Sommers gaan. Schone Moeder en Schone Vader zijn superfans en hij komt hier in het Ontmoetingscenter… en dan hebben ze graag dat we eens meegaan. Ook onze lieve buurtjes gaan mee… dat wordt een hele leuke middag.

Geniet van jullie zondag!

Uitgelezen… #thriller

In de maneschijn – MJ Arlidge
Er waart iets dodelijks rond in het bos. Eerst moesten de wilde paarden eraan geloven. Nu zijn het onschuldige mannen en vrouwen die worden vermoord door een gedaante zonder gezicht. Verdwaald in het donker proberen ze te vluchten, zich te verstoppen. Wanhopig roepen ze om hulp. Maar er is niemand die ze kan horen.
Helen Grace ziet zich geconfronteerd met een nieuwe nachtmerrie. De slachtoffers hangen met pijlen doorboord aan de statige oude eiken in het bos. Waarom worden hulpeloze -vakantiegangers opgejaagd tijdens het campingseizoen? Wat hebben de moorden te betekenen? Is dit soms het werk van een psychopaat? Of is het een teken van een occulte samenzwering en worden de slachtoffers geofferd aan het bos zelf? Helen moet zich in het duister wagen om de waarheid achter deze wel heel macabere zaak te achterhalen.

Ook deze keer neemt de schrijver je mee in een spannend verhaal dat blijft boeien tot op het einde. Het blijft fijn om de terugkerende personages beter te leren kennen. Een goed opgebouwd spannend verhaal met een onverwacht plot. Een aanrader!

Ik beken – Jo Spain
Voormalig bankier Harry McNamara wordt in zijn eigen huis, onder de ogen van zijn vrouw Julie, op brute wijze aangevallen en voor dood achtergelaten. Het heeft er alle schijn van dat Harry’s vele zonden – corruptie en verraad – hem noodlottig zijn geworden. Een uur later meldt de indringer zich bij de politie en legt een bekentenis af. Er zijn nu een slachtoffer, een verdachte en een ooggetuige. Case closed. Maar de aanhoudende onrust van Julie geeft aanleiding voor twijfel. Is de verklaring van de dader ingegeven door schuldgevoel of is het zijn eerste stap in een groter plan?

Een goed opgebouwde thriller, goed uitgewerkte personages, niet echt spannend, maar toch mysterieus genoeg om te blijven lezen. De hoofdstukken wisselen af waardoor je meer en meer te weten komt, er zijn veel verrassende wendingen en het plot had ik niet zien aankomen. Een fascinerende thriller.

De beller op lijn vier – JD Barker
Jordan Briggs is de koningin van de New Yorkse radio. Ze neemt geen blad voor de mond en deelt dagelijks haar ongezouten mening met meer dan vijf miljoen luisteraars. Op een dag spreekt ze de inbellende Bernie, die live een spelletje wil spelen. Jordan moet kiezen tussen Ubers of taxi’s. Ze kiest taxi’s en vergeet het gesprek al snel. Tot er vlak voor haar kantoor zeven taxi’s ontploffen. Terwijl de brandweer en ambulances uitrukken en het aantal slachtoffers oploopt, hangt Bernie weer aan de lijn. Zo begint een klopjacht op een onzichtbare, volledig losgeslagen moordenaar – live gevolgd door vijf miljoen luisteraars. Is Jordan sterk genoeg om dit gruwelijke spel te winnen?

Na het lezen van zijn trilogie, ben ik met veel enthousiasme begonnen aan dit boek. Het boek begint goed, je voelt direct de spanning en toen begon het echt ongeloofwaardig te worden… de vele ontploffingen, de vele doden… Het verhaal waar het om draait vond ik wel goed, maar al hetgeen erbij kwam was net iets te veel. Het leek wel een Amerikaanse film met in het middelpunt de held die het eens zal oplossen. Ik had er meer van verwacht.

The Great Bruges Marathon…

In deze marathon met culinair tintje loop je door het als UNESCO Werelderfgoed erkende historische stadscentrum van Brugge en langs enkele pittoreske polderdorpen. 

Ingeschreven voor de Halve Marathon… let’s do this!

Week 23 in 2022…

Voila… één, twee, drie… en de week was voorbij!

Maandagochtend vertrokken we om 6u met de auto richting Le Bourg d’Oisans… een weekje naar Frankrijk om te fietsen en wandelen. De rit was zalig (geen files – een paar werkzaamheden – geen drukte) en met een kleine tussenstop om iets te eten kwamen we om half 4 aan. Een hele mooie streek, prachtige natuur, zomerse temperaturen… vanaf de eerste seconde een vakantiegevoel. 

We hadden een heel basic gîte geboekt… geen luxe, wel alles wat we nodig hadden en (wat ik toch heel belangrijk vind) heel erg proper. Ook zijn we heel erg vriendelijk ontvangen… we voelden ons direct welkom. 

De eerste avond zijn we het stadje gaan verkennen… vooral opzoek naar eten. We vonden een klein bakkerijtje waar we dan elke ochtend gingen ontbijten (de croissants… jammie). Er waren ijssalons… die we ook uitgeprobeerd hebben. En om ’s avonds iets te gaan eten waren er genoeg restaurants.

We vulden onze dagen met fietsen, wandelen, slenteren in het stadje…. en dit in een heel erg mooie omgeving. De bergen… je geraakt er niet aan gewend en je blijft verbaasd hoe mooi het daar is. 
Binnenkort maak ik tijd om onze vakantie gedetailleerder met jullie te delen… vooral onze wandelavonturen… het was met momenten toch wel heftig! 

Onze terugrit ging even vlot als onze heenrit. We vertrokken opnieuw om 6u en na een kleine tussenstop waren we om kwart na 3 al thuis. Ideaal om nog enkele wasjes te draaien 😉 . 

Het was een heel fijne week!

Uitgelezen… #roman

De ultieme belofte – Jodi Picoult
De Hartes en de Golds zijn buren, maar bovenal bevriend. Als bij de ene familie een zoon en bij de andere familie een dochter wordt geboren, zijn grappen over het aanstaande huwelijk van die twee dan ook niet van de lucht. En wanneer er jaren later daadwerkelijk een relatie tussen Emily en Chris opbloeit, vindt iedereen dat totaal vanzelfsprekend. Maar dan gaat op een nacht de telefoon in de twee buurhuizen: Emily – stralende, succesvolle en ogenschijnlijk gelukkige Emily – is dood, omgebracht met het revolver van Chris’ vader. Heeft Chris haar vermoord? Of was het zelfmoord, zoals hij beweert? Twee families blijven gebroken en ontredderd achter, en een wanhopige zoektocht naar de waarheid begint.

Een mooi ontroerend en ook wel triest verhaal over twee jonge mensen… buren, geliefden, beste vrienden. Van zodra je begint te lezen vraag je je af: wie heeft het gedaan? wat is er precies gebeurd? Een heel gevoelsmatig en indrukwekkend boek met een verrassend plot. Ik heb het graag gelezen!

De bijzondere levens van Violette – Valérie Perrin 
Violette Toussaint is de beheerder van een begraafplaats, waar ze in haar kleine huisje steun en een luisterend oor biedt aan iedereen die het kan gebruiken. Ze is bevriend met de grafdelvers, uitvaartmedewerkers en de priester, kent alle vaste bezoekers en houdt een nauwkeurig archief bij van alle begrafenissen die plaatsvinden. Maar als op een dag de knappe politiechef Julien voor haar neus staat met de mededeling dat hij de as van zijn moeder op het graf van een onbekende man wil zetten, verandert Violettes leven voorgoed. Haar zorgvuldig opgebouwde muur tegen de buitenwereld brokkelt langzaam af, en ze wordt gedwongen haar verleden en haar eigen gevoelens eindelijk onder ogen zien.

Een ontroerende roman over rouwen en verdriet, maar ook over liefde en geluk. Het boek is opgebouwd in verschillende verhaallijnen die ervoor zorgen dat je beetje bij beetje meer inzicht krijgt in het leven van Violette. Een heel bijzonder boek dat heel mooi geschreven is en dat mij zeker nog even zal bijblijven… zeker een aanrader! 

Het gefluister van het water – Elizabeth Byler Younts
Het is 1956 en de Afro-Amerikaanse tiener Sparrow is kort geleden met haar familie verhuisd naar het overwegend witte Pennsylvania. Sparrow draagt een zware last met zich mee: ze geeft zichzelf de schuld van het overlijden van haar broertje Carver. Haar moeder Delilah bevestigt haar schuldgevoel door haar verantwoordelijk te houden voor de gebeurtenissen rondom Carvers traumatische dood. Als de thuissituatie voor Sparrow onhoudbaar wordt, zoekt ze troost bij haar Amish-buurvrouw Emma en bouwt ze een vriendschap op met Emma’s zoon John. Emma heeft intussen haar eigen problemen in haar huwelijk en met de opvoeding van John, waardoor ze geïsoleerd raakt van de Amish-gemeenschap. Alle drie ondervinden ze moeite door ras, religie en hun persoonlijke problemen. Toch gloort er hoop aan de horizon als ze hun geheimen prijsgeven en bouwen aan herstel, vriendschap en geluk.

Een roman over verlies, vergeving en vriendschap. Maar ook een boek over verschillende culturen, geloofsovertuigingen en rassen. Ondanks ik heel erg moest wennen aan de schrijfstijl ben ik blij dat ik het uitgelezen heb… een mooi boek.

Uitgelezen… #roman

Gustav & Anton – Rose Tremain
Gustav Perle groeit op in een Zwitsers stadje, waar de Tweede Wereldoorlog ver weg lijkt. Zijn vader is dood, zijn moeder is een harde, ongelukkige vrouw, die haar best moet doen het hoofd boven water te houden en niet echt van haar gevoelige zoontje lijkt te kunnen houden. Alleen bij zijn Joodse klasgenootje Anton vindt hij wat warmte. Anton heeft een groot muzikaal talent, maar is zo nerveus van aard dat het de vraag is of hij iets met dit talent zal kunnen doen. Na een levenslange vriendschap vinden Gustav en Anton een antwoord op de vragen die hun leven getekend hebben. Waarom hield Gustavs moeder niet van hem? Kan Anton zijn podiumangst overwinnen? En wat betekenen de twee vrienden werkelijk voor elkaar?

Een boeiend verhaal over moederliefde, vriendschap en vergeving. Het verhaal bouwt langzaam op en de personages zijn goed uitgewerkt, elk met hun eigen problemen/emoties. Kortom, een mooi verhaal over een blijvende vriendschap.

De kat en de generaal – Nino Haratischwili
Tsjetsjenië, 1995: Noera is zeventien wanneer er een Russische legereenheid in haar dorp neerstrijkt. Het uitbreken van de Eerste Tsjetsjeense Oorlog verbrijzelt haar droom van vrijheid. Berlijn, 2016: een Russische oligarch, die ‘de generaal’ wordt genoemd, is samen met zijn negentienjarige dochter Ada naar Duitsland verhuisd. Zij is zijn oogappel, maar ze heeft vragen over zijn rol in de Tsjetsjeense Oorlog. Hij beseft dat zijn verleden hem zal blijven achter- volgen en dat het tijd is voor de afrekening. Maar daar heeft hij wel ‘de kat’ voor nodig, een eigenzinnige actrice die sprekend op Noera lijkt.

Wauw, wat een verhaal… spannend, indrukwekkend en aangrijpend. Met zijn 680 bladzijden een kanjer van een boek, eentje voor vele uren leesplezier. Het verhaal is zo goed verteld en opgebouwd dat het heel moeilijk is om te stoppen met lezen… vanaf het begin greep het mij aan en het liet me niet meer los. Een aanrader!

Het verlaten huis – Sarra Manning
Londen, 2016. Na een groot verlies proberen Zoë en Win hun leven weer op te pakken. Ze storten zich op het opknappen van het huis dat ze net gekocht hebben, een huis dat in 1936 gebouwd is maar waar nooit iemand heeft gewoond. Dan vindt Zoë een koffer, met daarin een agenda uit 1936, van ene Libby. De geschiedenis van het huis intrigeert Zoë, en ze hoopt dat ze met de gegevens uit de agenda kan achterhalen wie Libby was en waarom ze nooit in het huis is gaan wonen dat wel voor haar bedoeld was. Maar als Zoë ziet wat er nog meer in de koffer verborgen ligt, breekt haar hart opnieuw.

Een boek over de liefde, rouwen en keuzes maken. Het verhaal komt wel heel langzaam op gang… vooral het verhaal van Zoë, daar duurde het even voor ik in het verhaal kwam. Het verhaal van Libby heb ik liever gelezen. Onverwachte wendingen, ontroerende momenten… een mooi verhaal.

Week 22 in 2022…

Na een weekje vakantie was het terug een werkweekje… en het was een heel drukke week! 

Elke dag vroeg beginnen en constant bezig zijn… heel vermoeiend! Zo trok ik donderdagochtend mijn wandelschoenen aan voor een stevige wandeling van een uurtje… gewoon eventjes naar buiten voor frisse lucht. En het deed deugd! Eigenlijk zou ik dat meer moeten doen.

Dinsdag hadden we vergadering met ons team op het werk… en wie heeft er dinsdag gestaakt? Inderdaad De Lijn! Het is nu al twee keer op rij dat ik naar het werk moet op bepaalde dagen dat er stakingen zijn. Gelukkig was het goed weer zodat ik met de fiets kon gaan, maar toch… vervelend!

Voor de rest was het een gewone week… huishouden, boodschappen, naar de kapper, naar de bib. Op donderdag zaten we even buiten met onze buurtjes… het was gezellig. 

Ons weekend… zaterdag deed ik een wandeling in mijn eentje (bevalt mij meer en meer), deed ik enkele wasjes en gingen we nog eens naar de bib met de fiets om een gereserveerd boek. Vandaag is het rustdag, want komende week hebben we opnieuw een weekje verlof… en deze keer zijn we te vinden in Frankrijk, Le Bourg d’Oisans. Opnieuw om te fietsen, wandelen… en wie weet als de benen goed aanvoelen… een loopje.

Fijne zondag!

Vakantie in eigen land…

Op donderdagochtend was het tijd om terug te keren naar huis… maar niet na nog een wandeling. We waren toch op de baan… de ideale moment om eens te wandelen in een ongekende streek. We besloten om na een goed uur rijden te stoppen in Hoegaarden voor een wandeling van 16,52 km. 

Het was even wennen aan de andere omgeving… vooral aan het glooiend landschap. Geen steile hellingen en afdalingen meer… gelukkig, want op het einde van deze wandeling voelden we het wel aan onze benen en voetjes. Er waren nog wel wat hellingen en afdalingen, maar niet zo hevig.

Een minder spectaculaire wandeling, maar wel een hele mooie afsluiter! 

Vakantie in eigen land…

Na onze stevige wandelingen van de afgelopen twee dagen trokken we richting het
plaatselijk restaurant Le Vert de Pommier om lekker te gaan eten… dat hadden we wel verdiend!

En het was lekker… heel lekker! We namen de Menu Gourmand en die zag er als volgt uit:

– Voorgerecht: zalmtartaar met asperges
– Hoofdgerecht: rund met parmezaan, rucolla en tagliatelle
– Dessert: citroen sorbetijs met aardbeien in een aardbei/muntsausje 

Allemaal heel erg lekker… maar de dessert… dat was echt top! Jammie!