Onlangs had ik laten weten dat we een nieuwe wagen hebben, een Audi Q3.
Hier en daar werd gevraagd naar een fotootje… bij deze.
Het is wel jammer dat we de kleur niet zo goed op foto krijgen.
Het is een soort grijs met een groene tint.
Leeuwentemmer – Camilla Läckberg
Inspecteur Patrik Hedström en zijn team werken aan een vermissingszaak van een jong meisje, die in een stroomversnelling raakt als ze dood gevonden wordt. Ze is ernstig verminkt. Patrik vermoedt een verband met andere verdwijningen en moet alles op alles zetten om andere meisjes eenzelfde lot te besparen. Tegelijkertijd verdiept Erika Falck zich in een oude zaak, een familietragedie die eindigde met de dood van de echtgenoot. Het lijkt erop dat het verleden zijn schaduw op het heden werpt.
Ik heb elk boek in de reeks heel erg graag gelezen, maar dit boek is een beetje teleurstellend. Teveel personages en ook kreeg ik geen voeling met het boek. Het einde was deels verrassend, maar ook deels voorspelbaar… jammer.
Pain au chocolat – Ellen De Vriend
Nadine en Mark hebben genoeg van alle verplichtingen en het gehaast in Nederland en vertrekken met hun vier dochters naar de Franse Auvergne. Daar hebben ze een kleine camping op het platteland overgenomen, omgeven door weilanden, heuvels en bossen. Er ligt een prachtig leven in het verschiet, maar er moet nog veel gebeuren. De oproep om een paar weken mee te helpen tegen kost en inwoning, levert een gezellige groep op. Maar dan meldt zich een nieuwe vrijwilliger en Nadine krijgt de schrik van haar leven. Ze kent hem en weet waarvoor hij komt. Het gaat om een gebeurtenis die ze altijd voor Mark heeft verzwegen. En dat wil ze graag zo houden..
Een heel aangenaam vlot lezende thriller… en ook niet meer dan dat. Een aangenaam tussendoortje.
Bezeten – Sander Blom
In Groningen wordt het lichaam van een veertienjarig meisje aangetroffen. Ze is vermoord. Rechercheur Daniël Huizinga hoopt dat hij de leiding over de zaak krijgt, maar de chef besluit anders. Irene wordt speciaal vanuit Rotterdam hiervoor aangetrokken, en Daniël moet tandenknarsend toekijken terwijl zij de nieuwe teamleider wordt. Wanneer er opnieuw een slachtoffer valt besluit Daniel op eigen houtje onderzoek te gaan doen, want de raadselachtige aanwijzingen die op de lichamen zijn aangebracht brengen het onderzoeksteam nauwelijks verder. In zijn zoektocht naar de waarheid brengt Daniël zichzelf steeds meer in gevaar.
Een aangenaam, spannend en vlot lezende thriller. Ook een verhaal dat goed in elkaar zit. Naar het einde toe had ik het wel door, maar toch… het blijft verrassend tot op het einde.
Gesport
De weergoden waren ons niet altijd goed gezind, maar toch werd er meer gewandeld dan vorige maand (joepie!). Ik hoop echt dat de komende maand iets minder nat en minder winderig is, zodat we ook iets meer ons toerke thuis kunnen doen. Ik doe dat zo graag. Zeker na een dagje op het werk… wat gezonde beweging in de buitenlucht.
Gelezen
Als thrillerliefhebber heb ik afgelopen maand veel romans gelezen. ‘De ontembare’ is trouwens een echte aanrader. Van zodra je begint te lezen zit je in het verhaal… het lezen gaat vanzelf en stoppen lijkt onmogelijk 😉 .
Gebingewatched
We hadden zoveel opgenomen op de digibox dat er minder tijd was om naar Netflix te kijken. Zo keken we enkel naar Sons of Anarchy en Friends.
Gezien
We keken dus naar veel opgenomen programma’s: Als je eens wist (een heel confronterende docureeks) – De verdwijning van Britta en de Handmaid’s Tale. En op Vrtnu keek ik naar Strafpleiters en Gentbrugge. Ook keken we naar de wekelijkse programma’s… Over Water, Huizenjagers, Topdokters…
Geluksmomentjes
Verjaardagen vieren – leuke koopjes doen – in de tuin werken – gaan wandelen – taart eten – naar de bib – veel liefde voor ons Obi – paar daagjes verlof – nieuw knoppen aan de struiken in onze hof – naar het toneel – meedoen met een quiz – veel modder aan de wandelschoenen – veel lezen…
Ondanks de vele regen was februari voor ons een fijne maand!
Wat waren jullie hoogtepunten in februari?
Wat een rare week! Maandag waren we in verlof en konden we nog op ons gemakje onze boodschappen doen (zonder gehamster) en deden we nog een praatje met de buren (op een veilige afstand).
Op dinsdag werden we op het werk verwacht en zoals altijd ging Zoetie met de fiets en ik met de bus. Toen de bus er was, was er geen enkel plaatsje alleen meer vrij… dus ben ik naast iemand gaan zitten met mijn gezicht gericht naar de andere kant, ook had ik mijn sjaal op een manier aan zodat ik wat bescherming had. De persoon naast mij vond dit duidelijk niet zo leuk… verstaanbaar… maar ik had ook geen zin om de hele rit recht te staan en de ijzeren buizen (vol bacteriën) vast te nemen tegen het vallen.
Een hele stille rit… ik heb het nog nooit zo stil geweten. Vaak wordt er eens iets gezegd, maar deze keer niet. Het was zelfs raar om op de bus te zitten.
Om naar huis te komen heb ik meer dan 45 minuten moeten wachten op een bus, blijkbaar minder bussen op de baan. Ik dacht echt: zie mij hier nu zitten… op tijd gestopt om op een zo leeg mogelijke bus naar huis te gaan… niet gelukt. Gelukkig viel de drukte op de bus goed mee, maar toch was ik er niet gerust in.
Samen met een collega had ik al overlegd om af te spreken, welke dagen zij naar kantoor kwam en wanneer ik. Zo konden we elkaar afwisselen in het thuiswerk en zo beperkte ik ook de ritjes met de bus.
Vandaag was een dagje thuiswerk en morgen was ook al voorzien… ondertussen heeft mijn collega al laten weten dat ik niet meer naar kantoor mag komen tot nader bericht, onze badge wordt zelfs op non-actief gezet. Dat geldt ook voor Zoetie en onze andere collega’s. Er mogen maar een beperkt aantal mensen aanwezig zijn in het gebouw. Toen ik dat nieuws vernam kreeg ik toch een angstig gevoel. Ik ben mij enorm bewust van de ernst van de situatie, maar toch.
Geen zwemles meer, geen sport op zondag, geen georganiseerde wandelingen, geen bezoekjes aan familie/vrienden, nu ook niet meer naar het werk… het is iets dat ik toch even moet laten bezinken. Ik hoop echt dat iedereen zijn verantwoordelijkheid opneemt, zodat we deze periode zo snel mogelijk achter ons kunnen laten.
Strakjes even een wandeling in ons parkje… zal ons deugd doen!
Gisteren zagen we voor het eerst lieveheersbeestjes.
Een beetje extra liefde en geluk.
Iets wat we met z’n allen wel goed kunnen gebruiken.
Zorg goed voor jezelf en voor elkaar!
Zaterdag 7 maart gingen we wandelen in Evergem – MPI-tochten.
Een tocht van 17 km langs landelijke wegen.
Het was een mooie wandeling in onze achtertuin.
Onze weekendplannen… lezen, Netflixen en wandelen in ons parkje. Geen zwemles voor Zoetie, geen georganiseerde wandeling en geen sport op zondag. Alle activiteiten worden geannuleerd en de deuren gaan op slot.
Op het werk worden er ook maatregelen getroffen… zo kan je niet meer bij ons terecht aan het loket, wordt er gevraagd om zoveel mogelijk thuis te werken (in de mate van het mogelijke natuurlijk), alle cursussen worden uitgesteld (vind ik wel jammer, er stond eentje gepland op 24/03) en onze refters zijn gesloten.
Een maatregel die (denk ik) nodig is… en ik hoop dat na 3 april de kalmte kan terugkeren en dat alles terug naar het normale gaat. Geen schrik meer om ziek te zijn en/of mensen te besmetten, geen schrik meer om op bezoek te gaan en vooral geen hamstergedrag meer. Als je die beelden ziet op tv… amai!
Bij ons in de winkel viel het ‘hamsteren’ gelukkig nog mee. De winkel heeft ons verzekerd dat hamsteren niet nodig is en dat er nog voldoende is voor iedereen… gelukkig… want hamsteren is niet ons sterkste.
Ook geen scholen meer, cafés en restaurants dicht, sommige winkels moeten sluiten in het weekend, geen sportevenementen… wij hadden eind maart een weekendje gepland die we ook uit voorzorg maar geannuleerd hebben. Corona… het is toch het één en ander.
De koning van Amerika – R.J. Ellory
1937. De Ierse bokser Danny heeft een misdaad met fatale afloop op zijn geweten en neemt de boot naar Amerika. Hij ontmoet broer en zus Mariani, eveneens immigranten die in de hoop op een beter leven naar New York zijn vertrokken. Alle drie jagen ze hun dromen na, via de sloppenwijken van New York tot de glamour van Hollywood. Een weg die niet zonder gevaar is. Ze gaan voor elkaar door het vuur, maar hebben geheimen… zelfs voor elkaar.
Een boek over wraak, overleven en keuzes maken tijdens de jaren ’30 ’40. Enerzijds heb je de filmindustrie en anderzijds de maffia… ook is er een rechercheur die de criminaliteit wil aanpakken… een boek dat goed in elkaar zit en dat ik graag gelezen heb.
Het pakket – Sebastian Fitzek
De jonge psychiater Emma Stein komt haar huis niet meer uit. Ze is namelijk doodsbang sinds ze werd verkracht in een hotelkamer, en ze herkent in elke man de dader. Emma was het derde slachtoffer van de psychopaat die in de pers de Kapper genoemd wordt, en zij is de enige die dat heeft overleefd. Op een dag neemt ze een pakje aan van de postbode, dat voor haar buurman bedoeld is. Maar als het niet wordt opgehaald begint ze zich af te vragen wat er in het pakje zit. En of het niet voor haar bedoeld is…
Het verhaal begon goed, daarna vond ik het wat langdradig/bizar en dan opeens de ene verrassing na de andere. Al bij al een aangenaam boek om te lezen.
Vissen praten niet – Tine Bergen
Op een donderdagmorgen eind augustus staat de politie bij Flo aan de deur. Ze wordt verdacht van moord op David De Vadder, de vader van een van de kleuters uit haar klas. Flo wordt meegenomen voor een gesprek over de voorbije zomer.
Een gesprek over blauwe plekken op kinderruggen, temperamentvolle vakantieliefdes, chocolade en doodsbedreigingen over de babyfoon.
Een gesprek dat niet alleen haar leven maar ook dat van heel wat anderen onherroepelijk zal veranderen. Flo leert wat ze eigenlijk al wist: dat er ergere zaken zijn dan van moord verdacht worden. Een gesprek dat uiteindelijk vooral gaat over wat niet wordt gezegd. Want vissen praten niet.
Een aangenaam vlot lezende thriller… 1 minpuntje: ik vond het met momenten wat vlak en oppervlakkig, sommige delen in het boek mochten meer uitgewerkt zijn… maar wat het einde betreft: verrassend… niks is wat het lijkt!
